Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Απουσιολόγος

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
             Άλλος ένας σκουριασμένος κρίκος της άρχουσας τάξης και του καθηγητικού φακλαναριού για να ελέγχει την κοινωνική συμπεριφορά στην τάξη του μαθητικού << υπόκοσμου >>.
            Εύελπις νέος ακόμη τότε στο γυμνάσιο, αζύμωτος με τη δράκαινα κοινωνία, τούτη η καταγραφή των συμμαθητών μου που δεν εμφανίζονταν στο μάθημα, μου προκαλούσε ψυχολογική φθορά. Δηλαδή ο απουσιολόγος ήταν σφουγγοκωλάριος των καθηγητών, πραιτωριανός του γυμνασιάρχη και χαφιές ενδεδυμένος με τη θεοφιλή αριστεία να καταδίδει τους μαθητές!

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Αριστεία

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου
        Σκληρό το νύχι της αριστείας, στο πετσί μου το ‘νιωσα σε πίσω καιρούς. Ήταν τότε που σπούδαζα στο παιδαγωγικό και είχαμε κάμποσους << θεοφιλείς καίσαρες κοσμιωτάτους >>,   << άριστους Σαδδουκαίους >>   και << επίλεκτους πραιτωριανούς >> σπουδαστές, όλοι τους  ταγμένοι να υπηρετούν το καθηγητικό φακλαναριό και να καταδίδουν εμάς τους υπόλοιπους ως αντιφρονούντες, αμοραλιστές και ιζήματα λασπερής μάζας. 
         Η μνήμη μου ξεθωριασμένη θυμάται, δυστυχώς θυμάται,  μια τέτοια θεραπαινίδα της αριστείας, που το βίο μας έκανε αβίωτο και είχε ως πασαρέλα το γραφείο του διευθυντή. Με άνθη του γέμιζε το βάζο, με ροδοπέταλα στόλιζε το σαλόνι και τη βιβλιοθήκη. Την είχε δεξί του χέρι, τις εντολές του εκτελούσε, βιβλία, σημειώσεις, ανακοινώσεις, σχόλια και επιπλήξεις μας τα ‘φερνε στην τάξη, σαν δικοτυλήδονη  ανεμώνη στον άνεμο μας τα έδινε και μας τα ανακοίνωνε.

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Εθνικός Ύμνος

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
            Δεκαετία του εβδομήντα. Ένας γαμψονύχης δράκος μ’ έσπρωχνε στο γκρεμό, μια ζαβή εξουσία βράδιαζε τη βιασμένη μέρα μου. Έπρεπε να σπουδάσω, να βγάλω στο μέλλον τον επιούσιο και να φωτίσω λίγο από το φως μου την υπνωτισμένη κοινωνία να ξυπνήσει και να απαλλαγεί από την καρπαζιά. 
          Αν και συνάντησα σκιάχτρα και Δούρειους, οπαδούς της ξιφολόγχης και αντλίες με χημικά στο χώρο του Παιδαγωγικού, φοιτούσα ανελλιπώς και ποτέ δεν έσκυψα να φιλήσω κατουρημένες ποδιές για εύνοιες και ρουσφέτια.  Οι εκδρομές με το πνευματικό ίδρυμα πολλές και σε χώρους μαχών εκεί που τα σκέλεθρα ακόμη των σκοτωμένων κουνιόνταν κι έδειχναν προς τα κει που βρίσκονταν οι φονιάδες τους.

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Σημαιοφόροι

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου
             Εμείς οι πισωθρανίτες τους σημαιοφόρους ποτέ δεν του χωνεύαμε. Τους θεωρούσαμε τα << οπίσθια >> της άρχουσας τάξης και τους βρίζαμε κεφτέδες, λουκουμάδες και κουραμπιέδες. 
            Ήταν όλοι τους σπόροι ευπατρίδων της πόλης, ατίθασοι Νέρωνες και ευνοούμενοι ενός καθηγητικού φακλαναριού, που, έγλειφε τους ισχυρούς γονείς τους μέχρι αηδίας για να θεωρούνται σφουγγοκωλάριοί τους.
          Όταν γινόταν η κλήρωση η κίνηση στο γραφείο των καθηγητών έπαιρνε την όψη Ρωμαϊκής Συγκλήτου. Οι καθηγήτριες κορδώνονταν αρωματισμένες, οι καθηγητές ενδύονταν το εθνικό κουστούμι και ο γυμνασιάρχης μοίραζε πατριωτικές συμβουλές στους χαφιέδες μαθητές της προσωπικής του φρουράς. Με την έλευση της ώρας ως Καίσαρ έδινε το σύνθημα για την έναρξη της κλήρωσης.