Γράφει ο Παν. Αντωνόπουλος
Χριστέ μου υπερφυώς ανέστης εκ νεκρών
και υψώθεις στον ουρανό, εμείς όμως με της ρομφαίας την εκδίκηση σπαράσσουμε.
Το ‘να χαράτσι πέφτει πάνω στ’ άλλο, αινούμε και προσκυνούμε από πρωίας μέχρι
νυκτός να μη μας πουρλακίσουν τα λίγα μας ευρώ, το γένος μας κραταιό πασχίζουμε
με δόντια και με νύχια να το αποτρέψουμε να τεθεί εν τάφω.
Κι όσο βυθιζόμαστε
στη λάσπη, οι σωτήρες μας μελωδούντες ευαγγελίζονται τη λύτρωσή μας. Γούστο που
έχουν οι ατσαλάκωτοι. Ωλέσαντες τη σοβαρότητά τους σαλπίζουν ύμνους στα
κανάλια, εμετικούς παιάνες στις συγκεντρώσεις, αίνους δοξαστικούς στα συμπόσια περί
ανάκαμψης και ζητούν την υπερευλογημένη ψήφο μας.