Το Χρονογράφημα
Η πηγή, η κορίτα και κάποιοι άκομψοι και αγενείς οδοιπόροι
Του Παναγιώτη
Αντωνόπουλου
Κορίτα. Συναντάται και ως κορίτος. Ήταν και
είναι ξύλινη, λαμαρινένια ή
τσιμεντένια και χρησιμοποιείτο σαν
σκεύος από το οποίο έπιναν νερό τα ζωντανά. Η μάνα μου όταν κάποιο ερίφιο ή
αμνός αποπειράτο να το σκάσει από το κοπάδι του έλεγε: << θα σου πάρει ο
διάλος τον κορίτο >> τουτέστιν την ποτίστρα. Η ίδια η λέξη υπάρχει και στα σερβικά ( korito ). Ακόμη λέγεται και ως
συνώνυμο της κούνιας του μωρού. Ως ξύλινο σκεύος, είδος κυπέλου με χειρολαβή,
λαϊκοί τεχνίτες, εντριβείς εις την ξυλουργική την προσέφεραν ως δώρο στις πηγές
για να πίνουν νερό άπαντες και άπασες οι οδοιπόροι και οδοιπόρισσες.
Ο γεννήτορας επιδέξιος λαϊκός
τεχνίτης και θριαμβευτής σε τέτοιες
κατασκευές έφτιαχνε μια τέτοια κορίτα και την έβαζε στην πηγή του Αϊ - Γιάννη
να πίνουν νερό και να ξεδιψάνε οι
καταπονημένοι αγρότες Καρβουναίοι, αλλά και οι πάσης φύσεως οδοιπόροι.
Δεν ξεχνώ τον καμπανιστό θόρυβο όταν την
έφτιαχνε κάτω από την πυκνόφυλλη μουριά που έκαναν το σφυρί και το σκαρπέλο ανοίγοντας το κοίλον του πουρναρίσου
ξύλου. Εξωραϊσμένη επιμελώς μέσα κι έξω,
της σκάλιζε κι ένα χεράκι να πιάνεται και με συνοπτική διαδικασία τη χάριζε
στην πηγή του Αγιάννη, διακόσια μέτρα από το σπίτι μας.
Άκομψοι και αγενείς οδοιπόροι
ενίοτε την έκλεβαν. Φωνασκώντας και θυμωμένος ο πατέρας τους καταριόταν, με
ύβρεις και αναθέματα στο πυρ το εξώτερο τους έστελνε! Έναν δεκαπενταύγουστο που
έλιωνε στο λιοπύρι ακόμη και σίδερο, βρήκε την κορίτα απουσιάζουσα, τον κόσμο
να ξεδιψάει με τις χούφτες κι έγινε έξω φρενών. Κράτησε όσο κράτησε ο θυμός του
και σαν του πέρασε πήρε πάλι ξύλο και σκαρπέλο να φτιάξει άλλη. Στην κουβέντα
όταν την τελείωσε, αφού ετέρπετο να τη θαυμάζει και να την επιτηρεί αόκνως,
είπε, οργισμένος: << Κάποιοι παράφρονες και κατεργαραίοι, εξακολουθούν ν’
απλώνουν την αρίδα τους μακρύτερα από το μπόι τους μέχρι εκεί που φτάνει η σκιά
τους το δειλινό ή το πρωινό. Αμετανόητοι, επιζήμιοι και καταστροφείς. Τι τους
φταίνε τα πραματάκια του κόσμου και τα αφανίζουν; Θα τους δείξω εγω!>>
Το πρωί πήγε στην πηγή του Αγιάννη
και την άφησε στη θέση τής εκλιπούσας.
Εκείνος κρύφτηκε κάτω από το γεφύρι και περίμενε. Ήρθε ο ανάλγητος κλέφτης, ήπιε νερό μ’ αυτή,
την έβαλε στο σακούλι και πήγε να φύγει. Φάντης μπαστούνι μπροστά του ο πατέρας
μου τον τσεκούρωσε με λόγο που άστραψε και βρόντηξε: << Εσύ, ρε ξάδερφε;
Τι την θέλεις ν’ αφοδεύεις μέσα; Ας την κάτω να πίνει νερό ο κόσμος! Τι θέλεις
να σου κάνω ανασκολοπισμό πρωί - πρωί; >>
Αυτή η βάρβαρη << θνησιμότητα >> της κορίτας τον ανησυχούσε
αρκετό καιρό. Γι’ αυτό μετά στο σχεδιασμό πρόσθεσε και μια αλυσίδα και την
έδενε από τον κορμό του γεροπλάτανου. Ελαχιστοποίησε ή μηδένισε τις κλοπές και
<< μάζεψε >> με το έτσι θέλω τους επίδοξους κλέφτες.
Το χρόνο πριν φύγω για σπουδές, είδα με χαρά ένα δισέλιδο σημείωμα
αναρτημένο στον τοίχο της εκροής του
νερού με οδηγίες καλής συμπεριφοράς προς τους χρήστες της κορίτας για την
προστασία της. Ήταν ιδιόχειρο, ανορθόγραφο και γραμμένο αλλού με μολύβι κι
αλλού με κάρβουνο! Είμαι σίγουρος πως αυτός ήταν ο συντάκτης!
ellinikoxronografima.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου