Χρονογραφήματα και Διηγήματα

 

                                              Οι Ντρέδες κατά του Ιμπραήμ

                                                             [Ημερολόγιο του ΄21]

                                                 Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου

 

         Οι Ντρέδες από τα Σουλιμοχώρια στις 22 Απρίλη του 1827 έκαναν τον Ιμπραήμ να νιώσει τι εστί να σε κυνηγούν Έλληνες πολεμιστές ατρόμητοι, με κοφτερά σπαθιά στο χέρι. Ο Ιμπραήμ αφού είχε καταστρέψει τη Μεσσηνία, αποφάσισε εισβολή και στα ορεινά Σουλιμοχώρια. Οι Παπατσωραίοι όμως τον περίμεναν ετοιμοπόλεμοι, οχυρωμένοι έξω από το χωριό Λάπι. Ραδιούργος όπως ήταν έστειλε πριν αρχίσει η μάχη επιστολή που τους υποσχόταν, δώρα, χρήματα και στρατιωτικές προαγωγές αν δέχονταν την υποταγή τους. Στα γρήγορα οι Σουλιμοχωρίτες του απάντησαν: <<Αρχιστράτηγε Ιμβραήμ πασά. Ελάβαμεν την επιστολήν σου και σου αποκρινόμεθα ότι περιφρονούμεν τας περί υποταγής προτάσεις σου,  διότι έχομεν απόφασιν ορκισθέντες να ελευθερώσωμεν την κινδυνεύουσαν πατρίδα μας δια πάσης θυσίας. Λοιπόν θα κάμεις καλά να αποσυρθείς  από το Μωριά, επειδή ματαίως κοπιάζεις. Άκουσον όλα αυτά που σου γράφομεν σήμερον και μη επιμένης, διότι ημείς όλοι θα επιμείνωμεν περισσότερον και η ζημία θα είναι εναντίον σου. Λοιπόν σε περιμένομεν προθύμως δια να πολεμήσωμεν και να μάθης και πάλιν τι είναι Αρκαδίων τουφέκι>>.

       Η μάχη σκληρή, κράτησε σχεδόν όλη την ημέρα, η καταστροφή για τον Ιμπραήμ μεγάλη που αναγκάστηκε  να τραπεί σε φυγή σε απόσταση δυο ώρες μακριά από τα Σουλιμοχώρια. Αν και ηττημένος ο Ιμπραήμ  μετά από δυο μέρες στις 24 Απρίλη συγκρούεται πάλι με τους Ντρέδες. Έσπασε τα μούτρα του αφού και οι γυναίκες από τα γύρω χωριά έπιασαν τα καρυοφίλια και τις πιστόλες και δεν άφησαν Τούρκο για  Τούρκο όρθιο. Η μάχη έγινε στο Ψάρι και αφήνοντάς το ο Ιμπραήμ συνέχισε τα πάρε δώσε με τους Ντρέδες μεταφέροντας τον πόλεμο στον Αετό. Το ημερολόγιο έγραφε 29 Απρίλη του 1827. Δυστυχώς γι’ αυτόν βρήκε το χωριό οχυρωμένο, τους Ντρέδες οπλισμένους και αποφασισμένους κι έπαθε μεγάλη καταστροφή. Στην αρχή οι Ντρέδες υποχώρησαν μέσα στο χωριό όσο η μάχη κρατούσε και όταν ήρθε βοήθεια χτύπησαν με πείσμα τους τουρκοαιγύπτιους που τους έτρεψαν σε φυγή. Σταθμός τους το χωριό Βιδίσοβα όπου και στρατοπέδευσαν.

     Στις 30 Απρίλη 1827 πάλι Τούρκοι και Ντρέδες συναντήθηκαν στο χωριό Λυκουδέσι όπου οι πιστόλες και τα ξίφη πήραν φωτιά μεγάλη.  Η μάχη σφοδρή, οι Ντρέδες ανίκητοι, οι αραπάδες κουρασμένοι και αγύμναστοι εγκατέλειψαν το πεδίο και το έβαλαν στα πόδια.

     Οι Ντρέδες είχαν πολλούς φίλους οπλαρχηγούς, αγωνιστές μεταξύ των οποίων και τον Κολοκοτρώνη. Αυτός  τους αγαπούσε και τους λογάριαζε πολύ.  Και οι ιστορικοί τους υπολόγιζαν, ενώ μερικοί έγραψαν κολακευτικά λόγια γι’ αυτούς. Ο Φωτάκος γράφει: << Ήλθαν και οι Αρκαδιανοί, οι πλέον δυνατοί στρατιώται της Πελοποννήσου, οι  λεγόμενοι Ντρέδες>>. [Απομνημονεύματα]. Ο Κολοκοτρώνης στην πολιορκία του Άργους, λέει: <<Ήρθαν οι Αρκαδιανοί  και ίσωσαν με τα πόδια τα ταμπούρια των Τούρκων>>. [Απομνημονεύματα]. Ο Νίκος Σπηλιάδης: << Ηγούμενοι προ πάντων οι ατρόμητοι Αρκάδιοι, και τόσον προχώρησαν ώστε ήρπαζαν τα τουφέκια των εχθρών από τα στόματα και ήθελον να τους τα επάρωσιν>>. Ο Αγησίλαος Τσέλαλης: <<Οι Ντρέδες ήσαν οι κορυφαίοι εκ των εκλεκτών πολεμιστών του Μοριά>>.[Βιβλίο  ‘’ Πλαπούτας ‘’]. Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης: <<Στέλνω έναν τεσκερέ και μαζεύονται Αρκάδιοι [Ντρέδες]  περίπου από 1600 άνθρωποι - χώρα και χωριά- τέτοιοι αγαθοί πατριώτες είναι αυτείνοι οι μικροί, φιλόπατροι>>. [Απομνημονεύματα]. Κι ένας ξένος, ο γάλλος Πουκεβίλ στο βιβλίο του, γράφει: <<Ιο απέραντο δάσος της Κόκλας, αντηχεί εκ της κλαγγής των όπλων των Σουλιμιωτιών, οι οποίοι ζητούν ελευθερία, πατρίδα, νόμους>>.

     Τον Ιούλιο του 1827 έχουμε τη συνθήκη του Λονδίνου όπου ανοίγει ο δρόμος για ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.  Το Σεπτέμβρη του 1827 με << φωτιά και τσεκούρια >> η Μεσσηνία γίνεται στάχτη.  Στις 20  Οκτώβρη 1827 η ναυμαχία του Ναβαρίνου κλονίζει τον Ιμπραήμ και την Τουρκία και σηματοδοτεί την απελευθέρωση της Ελλάδας. Με τον ερχομό τον Ιανουάριο του 1828 του Καποδίστρια ως κυβερνήτη ο Ιμπραήμ απομακρύνεται από το  Μοριά, όμως κάτι τον τρώει και θέλει να τα βάλει και πάλι με τους ηρωικούς Ντρέδες. Αυτοί δεν λένε όχι και στον κάμπο του Δωρίου στη θέση Γουβαλάρια του δίνουν το τελευταίο κτύπημα.  Το ημερολόγιο δείχνει 20 Μάη 1828. Διαλυμένος κι εδώ ο Ιμπραήμ με ότι υπόλοιπο στρατό του είχε μείνει, εγκατέλειψε σιγά- σιγά το Μοριά για να ενταχθεί κουρασμένος πια και εξουθενωμένος στα δικά του μακρινά μέρη, ζώντας με τις πολεμικές του αναμνήσεις.

   ellinikoxronografima.blogspot.gr   [Συνεχίζεται]

Πηγές:  Φωτάκος, Στρίγκος, Β. Κρεμμυδάς, Σπ. Μελάς, Σπ. Τρικούπης, Πασπαλιάρης, Σκαρίμπας, Τ. Βουρνάς, Μακρυγιάννης, Θ. Κολοκοτρώνης, Δ. Φωτιάδης, Κασομούλης.