Χρονογραφήματα και Διηγήματα

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

 

 

                                 Κράτος ολίγιστο

 

 

                                          Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου

 

 

 

                Σε πίσω καιρούς μουντζούρωνα χαρτιά σε ζόρικο γραφείο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μια πρώτη του μήνα οι δάσκαλοι θα έπαιρναν το δεκαπενθήμερό τους, ο προϊστάμενος έλειπε, οι μισθοδοτικές καταστάσεις ανυπόγραφες, άλλος εξουσιοδοτημένος δεν υπήρχε να βάλλει τη τζίφρα του,  το διοικητικό σύστημα αχρηστεμένο κατέρρεε ανίκανο.  Η σκέψη πως θα έμεναν απλήρωτοι οι συνάδελφοι, μ’ έκανε να νιώθω ολίγιστος, η μικρονοϊκή ιλαρότητα μ’ έπνιγε, << θα χαρακτηριστούμε πελιδνοί, άχρηστοι και κατεαγμένοι οι υπάλληλοι τούτου του γραφείου >> σκέφτηκα και προσπάθησα να αποβάλλω τον πρωτογονισμό της εξουσίας μου και να βρω λύση.

                   Προσπέρασα το καταθλιπτικό ελληνικό κρατίδιο με τις διοικητικές του ελλείψεις και παρανόμησα επί δικαίω.  Έβαλα την τζίφρα μου από κάτω φαρδιά πλατιά στη μισθοδοτική κατάσταση  και πήγα στην εφορεία.  Ο σπιθαμιαίος υπάλληλος μόλις είδε την υπογραφή μου εξανέστη. << Τι έκανες ρε δασκαλάκι; >> μου ‘βαλε τις φωνές ο σάλιαγκας αυτός της καρέκλας και πετάχτηκε πάνω σαν ταύρος μαινόμενος. << Ξέρεις πώς λέγεται αυτό; Κατάχρηση εξουσίας και πας μέσα! >>Του εξήγησα το λόγο που το έκανα. Πως η νιότη των δασκάλων των μονοθεσίων σχολείων δεν μπορεί  να μείνει  νηστική και οι σοφοί των πολυθεσίων έχουν χρέη και δε μας αφήνουν περιθώρια για ολιγωρία.  Έπρεπε να πάρουν τα λεφτά τους και οι μεν και οι δε γιατί το ψωμί, το φάρμακο και οι τράπεζες δεν είναι φίλοι αλλά μπόγιες που σε δένουν χειροπόδαρα.  << Σβήσε την υπογραφή , παράνομε  >> συνέχισε, << γιατί δεν μπορώ να τη βλέπω και ψάξε να βρεις τον προϊστάμενό σου να υπογράψει εκείνος. Αν δεν το κάνεις δε θα γίνει η πληρωμή >>.

                 Η υπογραφή του προϊστάμενο επέβαλλε την τάξη αλλά ήταν αργά. Η πληρωμή άργησε να γίνει, πολλοί δάσκαλοι έφυγαν, άλλοι κάνοντας τη χειρονομία μας έγραψαν στα << τέτοια >> τους, κάποιοι θυμομανείς μας φοβέρισαν και κάποιοι μας καταλόγισαν εσκεμμένη ιδιοτέλεια ως πιόνια της κομματικής καμαρίλας.               Ο σάλιαγκας υπάλληλος της εφορείας εξελίχθη, εγώ επιπλήχθηκα και η τυραννία των ηλίθιων προϊσταμένων μου ζήτησε να περάσω από ΕΔΕ να τιμωρηθώ. Ευτυχώς ένας κηφήνας συνδικαλιστής έβαλε το χέρι του και τους σταμάτησε.

              Τώρα συνταξιούχος τα θυμάμαι όλα αυτά, γελάω και λέω πόσο ευτυχής είμαι που χωρίς αυτά θα ήμουν φτωχός τω πνεύματι και τη λίγη σοφία που έχω την οφείλω στο ποιμνιοστάσιο της δημόσιας διοίκησης που ευδοκίμησα.

               ellinkoxronografima.blogspot.gr