Χρονογράφημα
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Κατέβαινα την Ελευθερίου Βενιζέλου όταν ήρθα φάτσα με φάτσα με τον Πλάτωνα. Σταματήσαμε πέραν του ορίου του ενός μέτρου και πριν τον καλημερίσω , μου είπε εκπνέοντας δακτυλίδια καπνού σε ύψη και σε μάκρη. << Παρακούς την εντολή, ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΠΙΤΙ και γυρνάς; Γιατί; >> Γέλασε και συμπλήρωσε: << Κι εγώ επίορκος θα μου πεις είμαι ή ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω >> και μου ‘δειξε sτον ακάλυπτο του << Onore >> που είχε κατεβάσει τα ρολά, ένα τραπέζι με δυο καθίσματα.
Καθίσαμε. << Καιρούς και ζαμάνια έχω να σε δω, πώς πάει; >> τον ρώτησα. << Ας όψεται ο εστεμμένος >> ψέλλισε, υπονοώντας τον κορονοϊό κι έβαλε το χέρι στην τσέπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου