Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Μαύρα Χριστούγεννα

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
Περνούν οι καιροί, κοιτάς το τρύπιο σου παπούτσι, ποιητής γίνεσαι μιας άλλης περασμένης εποχής και δένεσαι με το σπόρο του έρωτά της. Εποχή παγωμένη κι εσύ να κάνεις μάθημα σε χωριό σκαπετημένο στην κορφή του βουνού με προίκα σου ένα σχολείο γεμάτο κοράκια και ποντικούς. 
Μακράν της πόλης, εφτά ώρες ποδαράτο, χωρίς πολιτισμό και με τους λύκους  να σε κοιτάνε σαν χίτες να σε κατασπαράξουν.  

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017

με την πένα... Νίκος Καζαντζάκης

Σχετική εικόνα
Νίκου Καζαντζάκη: ''Ο Χριστός ξανασταυρώνεται''
 Του  Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
Την ασκεψία, τον κυνισμό, τον αμοραλισμό, τη μικρόνοια και την πελατειακή σχέση των κυβερνώντων τα πλήρωσα νέος εύελπις όταν διορίστηκα γραμματοδιδάσκαλος σε χωριό λασπότοπο και σκαπετημένο στην κορφή του βουνού.  
<< Συγκοινωνία δεν υπάρχει, κόφτο με τα πόδια τώρα που είναι ο καιρός καλός γιατί αν βρέξει και φουσκώσει ο χείμαρρος θ’ αποκλειστείς  αν δεν πνιγείς >> μου είπε ο επιθεωρητής, ο σκουριασμένος αυτός κρίκος της εκπαιδευτικής αλυσίδας και με βλέμμα << Γοργόνειο >> με τυράννησε με τη νερώνεια ψυχική του βλάβη.

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Νίτσε

Αποτέλεσμα εικόνας για Εγώ το κράτος, είμαι ο λαόςΕγώ το κράτος, είμαι ο λαός 
Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου  
Στο Παιδαγωγικό σε πίσω καιρούς είχα ένα διευθυντή, ένα βρώμικο ποτάμι που μόνο μια θάλασσα φαρδιά μπορούσε να το δεχτεί χωρίς να λερωθεί από τα δυσώδη λύματά του. 
Το χαρτί απορίας δε μου είχε έρθει και μου έκανε έξωση από το εστιατόριο της σχολής, έτσι διάβαζα νηστικός, κοιμόμουν νηστικός και στο νοσοκομείο μπαινόβγαινα να γιατρευτώ από την ασιτία μου. 
Όταν τις ελάχιστες φορές το ισχνό βαλάντιό μου φούσκωνε, τις δραχμές του ξόδευα σ’ ένα υπόγειο τεκέ να τρώω γίγαντες, κολοκύθια βραστά και σούπες από κρεμμύδι.

Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Κατακάθι πολιτικό

Σχετική εικόνα
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

Γράφει ο Παναγιώτης Αντωνόπουλος 
Τρελάθηκε το πολιτικό φακλαναριό! Ως και κόκκινο χαλί  στρώνει σε μια πεινούσα και  αιμορραγούσα Ελλάδα, για να περπατήσουν και να επιδείξουν τους σπερματοδόχους αδένες τους όσοι μικρονοϊκοί ισχυροί εταίροι έρχονται ως αδερφοί ναζιστές του καροτσάκια Σόιμπλε να ελέγξουν τα οικονομικά μας. Την ίδια ώρα που όλο το κατακάθι το πολιτικό τους προσκυνάει, ο ελληνικός λαός, στενάζει κάτω από τη Γερμανική μπότα, πένης, νηστικός, άνεργος, κουρελής και χρεωμένος.

Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Πού είσθε Μεσσήνιοι δημιουργοί;

Αποτέλεσμα εικόνας για ένα καμιόνι και σκαρφάλωσαν Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
Σας έκλεισαν στο σπήλαιο; Τίποτα δε διαβάζουμε δικό σας και το λάβαρο του σκοταδισμού πήρε θάρρος και σεργιανάει στους δρόμους. Στον τύπο και στα έντυπα απόντες, οι ιδέες σας προπηλακισμένες στη σιωπή, η αισθητική καλλιέργεια των έργων σας ασθενέστερη φτάνει στο λαό.  
Έτσι διαβάζουμε χυδαίες γραφές, γραμμένες από αγράμματους κονδυλοφόρους, με τις εμπνεύσεις τους λειψές και όλες στην πνευματική γύμνια δοκιμασμένες.

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Άδειο το κράνος

Αποτέλεσμα εικόνας για Αλβανικό μέτωποΤου Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
Σε τούτο τον καιρό που καίει και καίγεται μια ψυχή νεκρού βγαλμένη από τα συντρίμμια μου ψιθύρισε << μέμνησο >> την 28η  Οκτωβρίου 1940  που ένας αιμοδιψής πόλεμος σαν ξυλοκόπος έκανε κομμάτια τον κόσμο με το τσεκούρι του .   Κι αρχίζω, με κείνον τον άνεμο   τον περασμένο να μου σκονίζει τις λέξεις, λέξεις γεμάτες αίμα, θανάτους, νεκρούς, χαμένες πατρίδες, αλυσοδεμένες ψυχές, εμβατήρια πολεμικά, πανανθρώπινα, λυτρωτικά. << Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα που μας εμάραινε θανατικά, θέλουμε ελεύθερη εμείς την πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά >>.

Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Ο σχολίατρος

Αποτέλεσμα εικόνας για Τα σχολεια  του παλιου καιρουΤου Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
Δεκαετία του εβδομήντα, το κλεινόν άστυ του κάμπου ανθούσε, εγώ  παρόντας στο γυμνάσιό του νιτερέσια άνοιγα με τους υπερσυντέλικους και τα δύστροπα συνημίτονα.  
Η καθηγητική σύγκλητος αντίγραφο της Ρωμαϊκής, μας έδερνε, μας απέβαλε και μας γέμιζε το μαθητολόγιο με εφτάρια και διαγωγές κοσμίες.   
Τα μέλη της μας χόρταιναν αρχαιοελληνική αποχαύνωση και ηθική παραλυσία, επιβάλλοντας με την τιμωρητική βία τους τη μικρονοϊκή ιλαροτραγωδία του μηδενισμού τους.

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Απουσιολόγος

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
             Άλλος ένας σκουριασμένος κρίκος της άρχουσας τάξης και του καθηγητικού φακλαναριού για να ελέγχει την κοινωνική συμπεριφορά στην τάξη του μαθητικού << υπόκοσμου >>.
            Εύελπις νέος ακόμη τότε στο γυμνάσιο, αζύμωτος με τη δράκαινα κοινωνία, τούτη η καταγραφή των συμμαθητών μου που δεν εμφανίζονταν στο μάθημα, μου προκαλούσε ψυχολογική φθορά. Δηλαδή ο απουσιολόγος ήταν σφουγγοκωλάριος των καθηγητών, πραιτωριανός του γυμνασιάρχη και χαφιές ενδεδυμένος με τη θεοφιλή αριστεία να καταδίδει τους μαθητές!

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Αριστεία

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου
        Σκληρό το νύχι της αριστείας, στο πετσί μου το ‘νιωσα σε πίσω καιρούς. Ήταν τότε που σπούδαζα στο παιδαγωγικό και είχαμε κάμποσους << θεοφιλείς καίσαρες κοσμιωτάτους >>,   << άριστους Σαδδουκαίους >>   και << επίλεκτους πραιτωριανούς >> σπουδαστές, όλοι τους  ταγμένοι να υπηρετούν το καθηγητικό φακλαναριό και να καταδίδουν εμάς τους υπόλοιπους ως αντιφρονούντες, αμοραλιστές και ιζήματα λασπερής μάζας. 
         Η μνήμη μου ξεθωριασμένη θυμάται, δυστυχώς θυμάται,  μια τέτοια θεραπαινίδα της αριστείας, που το βίο μας έκανε αβίωτο και είχε ως πασαρέλα το γραφείο του διευθυντή. Με άνθη του γέμιζε το βάζο, με ροδοπέταλα στόλιζε το σαλόνι και τη βιβλιοθήκη. Την είχε δεξί του χέρι, τις εντολές του εκτελούσε, βιβλία, σημειώσεις, ανακοινώσεις, σχόλια και επιπλήξεις μας τα ‘φερνε στην τάξη, σαν δικοτυλήδονη  ανεμώνη στον άνεμο μας τα έδινε και μας τα ανακοίνωνε.

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Εθνικός Ύμνος

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
            Δεκαετία του εβδομήντα. Ένας γαμψονύχης δράκος μ’ έσπρωχνε στο γκρεμό, μια ζαβή εξουσία βράδιαζε τη βιασμένη μέρα μου. Έπρεπε να σπουδάσω, να βγάλω στο μέλλον τον επιούσιο και να φωτίσω λίγο από το φως μου την υπνωτισμένη κοινωνία να ξυπνήσει και να απαλλαγεί από την καρπαζιά. 
          Αν και συνάντησα σκιάχτρα και Δούρειους, οπαδούς της ξιφολόγχης και αντλίες με χημικά στο χώρο του Παιδαγωγικού, φοιτούσα ανελλιπώς και ποτέ δεν έσκυψα να φιλήσω κατουρημένες ποδιές για εύνοιες και ρουσφέτια.  Οι εκδρομές με το πνευματικό ίδρυμα πολλές και σε χώρους μαχών εκεί που τα σκέλεθρα ακόμη των σκοτωμένων κουνιόνταν κι έδειχναν προς τα κει που βρίσκονταν οι φονιάδες τους.

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Σημαιοφόροι

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου
             Εμείς οι πισωθρανίτες τους σημαιοφόρους ποτέ δεν του χωνεύαμε. Τους θεωρούσαμε τα << οπίσθια >> της άρχουσας τάξης και τους βρίζαμε κεφτέδες, λουκουμάδες και κουραμπιέδες. 
            Ήταν όλοι τους σπόροι ευπατρίδων της πόλης, ατίθασοι Νέρωνες και ευνοούμενοι ενός καθηγητικού φακλαναριού, που, έγλειφε τους ισχυρούς γονείς τους μέχρι αηδίας για να θεωρούνται σφουγγοκωλάριοί τους.
          Όταν γινόταν η κλήρωση η κίνηση στο γραφείο των καθηγητών έπαιρνε την όψη Ρωμαϊκής Συγκλήτου. Οι καθηγήτριες κορδώνονταν αρωματισμένες, οι καθηγητές ενδύονταν το εθνικό κουστούμι και ο γυμνασιάρχης μοίραζε πατριωτικές συμβουλές στους χαφιέδες μαθητές της προσωπικής του φρουράς. Με την έλευση της ώρας ως Καίσαρ έδινε το σύνθημα για την έναρξη της κλήρωσης.

Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Πού το είδες το γέλιο, Τσίπρα;

Αποτέλεσμα εικόνας για Γοργώ ( Μέδουσα ) που στο κεφάλι είχε φίδια για μαλλιάΤου Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
Στην πόλη που ζω, πρωθυπουργέ, ο κόσμος κλαίει. Τα πρόσωπα έχουν τρομώδες προσωπείο, είναι ανέκφραστα και παγωμένα. Δηλαδή << Γοργόνεια >> που όσοι τα βλέπουν το βάζουν στα πόδια από το φόβο τους.  
Το << Γοργόνεια >> βγαίνει από το θηλυκό δαίμονα της μυθολογίας, τη Γοργώ ( Μέδουσα ) που στο κεφάλι είχε φίδια για μαλλιά και όποιος την κοίταζε γινόταν πέτρα. 
Τη βάφτισαν Γοργώ επειδή είχε άγρια ματιά. Αυτό το επίθετο ταιριάζει να αποδώσει τα πρόσωπα των δυστυχούντων Ελλήνων κι όχι αυτό του << χαμογελαστού >>.

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

ΔΙΗΓΗΜΑ: Τ’ άλογα

 Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου
Με τα δάκρυα παγωμένα στις κόχες των ματιών, τις γραμμές του πόνου κόκκινες στο σώμα μας, εκείνα τα αμνημόνευτα χρόνια της νιότης μας, αφήναμε το φως που έμπαινε χλωμό απ’ τα ανοιχτά παράθυρα και τρέχαμε να συναντήσουμε το θρόνο μιας νύφης φύσης. Κι έτσι ζεστά που μας αγκάλιαζε και γιάτρευε τις μοναχικές καρδούλες μας, σκόρπιζαν οι ωχρές έγνοιες μας, κοιμόνταν οι συμφορές, το χώμα στη χούφτα μας έπαιρνε την όψη του χρυσού.   
                  Αναβάτες στους δυο μας πήγασους, τον Κίτσο και το Ντορή κάναμε τρέξιμο φτερωτό, φτάναμε στο φως των άστρων. Μ’ ένα σάλτο βρισκόμαστε στη ράχη τους. Εκείνα χλιμίντριζαν, χτυπούσαν τα δυο μπροστινά πόδια στο χώμα, χάιδευαν με τις ουρές τους  τα θρεμμένα καπούλια τους και περίμεναν το σύνθημα. Με του πτερνίσματος το πρόσταγμα κινούσαν, γίνονταν απειλή, τον άνεμο χτυπούσαν σαν δαίμονες πυρροί.

Κυριακή 25 Ιουνίου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Μηδενικά

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου
Στους τραχείς δρόμους της εκπαίδευσης τα πόδια μου μάτωσαν. Στα κουρασμένα χέρια μου η κιμωλία  τριβόταν, γινόταν σκόνη, χους που τύφλωνε τα μάτια μου. Το πουλί της σοφίας πάνω από τον εχθρικό πίνακα, πέτρωνε όταν το κοίταζα, την όψη έπαιρνε γυπαετού άγριου που ήθελε να με  κατασπαράξει. 
              Και οι διευθυντές ολίγιστοι και κακοί.  Με υπερφίαλη σκέψη, με κρύσταλλο το ψυχικό τους απόθεμα για τον ασκητή συνάδελφο, με το ραβδί τους να τον μεταμορφώνουν σε χοίρο σαν την Κίρκη όταν γιάτρευε μια πνευματική πληγή και το σκοτάδι γινόταν φως. Κανένας τους δεν έγειρε να γίνει αναστήλωμά μου και να  στηριχτώ πάνω του στις δύσκολες ώρες μου. Αντίθετα με πάτησαν κάτω σαν σκουλήκι, σε άνυδρη ερημιά με πέταξαν, σαν άνεμο κρύο με σκόρπισαν σε  ύψη για να πατηθεί η δύναμή μου.

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Χαρτονένια σούγελα

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου
        Χωριατόπουλο η αφεντιά μου, όπως πολλών εξ υμών που επικοινωνούμε και κρατημένος στη ζωή με κούμαρα, γκόρτσα και ζοχούς.  Ο γεννήτοράς μου πένης  με δυο σποριές γης να καλλιεργεί για τον επιούσιο, με τα πνευμόνια του σάπια από το βάκιλο της φυματίωσης, τη φαμίλια του νηστική και τον χιτώνα της κουρέλι.
         Το σπίτι μας τσαντίρι. Μια παράγκα χαρτοσκεπασμένη, ένα χαρτένιο σπίτι, που ζούσαμε μέσα σαν μπελέχαροι ποντικοί. Ο νότιος τοίχος φτιαγμένος από σκουριασμένες λαμαρίνες και ο ανατολικός ενισχυμένος από σανίδες και πισσόχαρτο. Τα παράθυρά του κλεισμένα με τσουβάλια και όσα μέρη του τοίχου φαίνονταν ήταν σκεπασμένα με χόρτα και βρύα.

Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017

ΔΙΗΓΗΜΑ: Η μοναξιά του συγγραφέα

Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΑΛΙΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣΤου Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Προτιμούσε το καφέ Αρχαίο γιατί πίστευε πως η περίσσια διακόσμηση της αίθουσας, του πήγαινε. Στην αρχή πέρασε μια μικρή επώδυνη δοκιμασία μέχρι να αφομοιώσει το αλληλέγγυο της αρχαίας και της σύγχρονης  διακοσμητικής τέχνης, αλλά η σιγουριά του πως κάτι καλό κουβαλούσαν και οι δυο πολιτισμοί, τον έκανε να αγαπήσει το χώρο και να απολαμβάνει τον πρωινό του καφέ.
             Έτσι κάπου δέκα χρόνια τώρα, περνούσε την κομψή ξύλινη πόρτα του κι έπιανε θέση στον κίτρινο καναπέ με το οβάλ τραπέζι.  Εκεί έπινε για δυο περίπου ώρες τον καφέ του, διαβάζοντας την αγαπημένη του εφημερίδα << Ο τύπος των ήλων >> και ξεφύλλιζε στο τέλος της ανάγνωσης κάποια λογοτεχνικά βιβλία που τα έφερνε μαζί του.

ΔΙΗΓΗΜΑ: Το άρωμα του ρόδου

Του Παν. Αντωνόπουλου        
Όπως κάθε μέρα έτσι και σήμερα ο διηγηματογράφος της πόλης, πέρασε την ξύλινη πόρτα του καφέ  cuore  και κάθισε στο μαύρο καναπέ με το οβάλ τραπέζι. Έβαλε ύστερα μπρος του το βιβλίο του Τόμας Μαν << Η απατημένη >> κι αφού το κοίταξε λίγο και θαύμασε την ομορφιά του εξωφύλλου του, άρχισε με τρυφερότητα να το φυλλομετρά και να ρίχνει ματιές αγωνίας κι έπαρσης στα καλογραμμένα και φροντισμένα κεφάλαιά του.  
<< Θα εναλλάσσεται το φως με το σκοτάδι όπως σε όλα του τα βιβλία >> σκέφτηκε ο διηγηματογράφος σαν έφτασε και στην τελευταία σελίδα και το ‘κλεισε με τον προσήκοντα σεβασμό που απόδιδε σε κάθε βιβλίο που έπεφτε στα χέρια του.

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Υπουργέ του σακιδίου

Σχετική εικόναΤου Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
Υπουργέ επί των οικονομικών χαίρομαι που είσαι ακμαίος και κουβαλάς τα μνημόνια με το σακίδιο στην πλάτη σου.  Ένα τέτοιο είχα κι εγώ έφηβος. Μόνο που ήταν παλιό, λερωμένο και ραμμένο με σπάρτο και παραμάνες.Ο πάτος του λιωμένος με δυο τρύπες που ‘μοιαζαν με μάτια κουκουβάγιας.
            Το φορτωνόμουν στην πλάτη και ανέβαινα το βουνό, τον Άι- Βλάση και το γέμιζα σαλιγκάρια, οβριές και κούμαρα. Από τα ποτιστικά περιβόλια κουβάλαγα στο σπίτι απίδια, καλαμπόκια και αγγούρια εύγεστα που μοσχομύριζαν αρώματα της φύσης.

Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Τρομοκρατία

Αποτέλεσμα εικόνας για ΤρομοκρατίαΤου Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Πολλά χρόνια ελληνοδιδάσκαλος στη μιζερόφιλη πνευματική τροφό Δημοτική Εκπαίδευση, το μόνο που απεκόμισα ήταν η τρομοκρατία. Μικρονοϊκοί προϊστάμενοι, σπιθαμιαίοι διευθυντές, νεοναζί επιθεωρητές, ολίγιστοι σχολικοί σύμβουλοι, κηφήνες συνδικαλιστές, την είχαν για δύναμη τιμωρητική και για να κρύβουν τον αμοραλισμό και τη γύμνια της ασημαντότητας και της αμάθειάς τους. 
           Ώρες – ώρες μ’ όλους αυτούς  γύρω μου νόμιζα πως ήμουν σε ποιμνιοστάσιο και πως το μόνο που μοιραζόμουν  μαζί τους ήταν η ποιοτική τους ευτέλεια. Όλο νεκροφιλικές μεγαλοστομίες ξεφούρνιζαν και ενδιαφέρονταν πως να σε στραπατσάρουν με επιπλήξεις. Επιπλήξεις που δέχτηκα πολλές και καταγράφω μία για χάρη της ιστορίας.

ΔΙΗΓΗΜΑ: Η φτερωτή ευωδιά της γυναίκας

Αποτέλεσμα εικόνας για ευωδιά γυναίκας   Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου
Ο άντρας μόλις είχε έρθει από το πάρκο του ξενοδοχείου κι έπινε το ποτό του στη μεγάλη και πολυτελή αίθουσά του.
Η ονειροπόλα γυναίκα που εκείνη τη στιγμή μπήκε στην αίθουσα, μ’ ένα ρυθμικό κι αργό βηματισμό και κάθισε απέναντί του, τον ξάφνιασε τόσο, που, νόμισε πως της υποκλίθηκε αδέξια μαζί με μια καλοσυνάτη κι εξεταστική ματιά.
Έσβησε ύστερα το τελειωμένο του τσιγάρο στο τασάκι κι αφού πήρε άλλο από την ταμπακέρα του, το άναψε και σαν το ‘φερε στα χείλη και ρούφηξε δυνατά τον  καπνό του, άρχισε να την κοιτάζει αχόρταγα, μ’ ένα χαριτωμένο χαμόγελο.

Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

ΔΙΗΓΗΜΑ:Μια νύχτα με πανσέληνο

Σχετική εικόναΤου  Παναγιώτη  Αντωνόπουλου
Σαν το ρολόι της πόλης χτύπησε μία πρωινή, ο άντρας στο μπαρ που καθόταν στο μαύρο δερμάτινο καναπέ κι έπινε το τρίτο του ποτό, έδειξε να ξαφνιάζεται. Ύστερα έστρεψε το θυμώδες πρόσωπό του προς την πόρτα και την κοίταξε για λίγο επίμονα με το κοφτερό του βλέμμα. Σαν βεβαιώθηκε πως έμενε εφτασφράγιστη, επέστρεψε πάλι στη ζοφερή και πνιγηρή ατμόσφαιρα της αίθουσας. 
Ερχόταν τακτικά εδώ κι ένα μήνα από τότε που αποφάσισε να μείνει στη στεριά και να σταματήσει τα ταξίδια. Η θάλασσα τον είχε κουράσει αφήνοντάς του πολλά κουσούρια και κυρίως ψυχικές διαταραχές, επίμονους εφιάλτες και άκρατο εθισμό στον αλκοολισμό.

Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017

ΔΙΗΓΗΜΑ:Το προσφυγόπουλο

Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Ένα προσφυγόπουλο ο Βλαδίμηρος Τζώρτζεβιτς που ύφαινε όνειρα φτερωτά ήρθε στην τάξη.  Άφησε  το χαμόγελό του στη ματωμένη  πατρίδα του, το Κόσοβο   και έφτασε  στη δική μας να στερέψει το κλάμα του και να ξαναμετρήσει τ’  άστρα στο γαλάζιο ουρανό μας. Στο δικό του τα αεροπλάνα του εχθρού βομβαρδίζουν, σκοτώνουν και διαμελίζουν αμάχους, γκρεμίζουν σπίτια και εκκλησιές, ότι είναι όρθιο το ισοπεδώνουν. 
              Δεκαεφτάχρονος ο Βλαδίμηρος, όμορφος σαν Άδωνης, ξανθός σαν άγγελος και λυγερός σαν κυπαρίσσι, κάθισε στο θρανίο του, σοβαρός, αμίλητος, με χείλη σφιγμένα και μ’  ένα βλέμμα στα μάτια του που σε τρυπούσε σαν δόρυ Μακεδονικής σάρισας.

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Ο σάλιαγκας

Σχετική εικόναΤου Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
Οι κοκόροι είναι πολλοί στο δημόσιο. Σου ‘ρχεται να γελάσεις όταν τους βλέπεις σκυμμένους να μουντζουρώνουν χαρτιά, να παίζουν πασιέντσα στον υπολογιστή και να τεμπελιάζουν. Οι  σκαλτσουνάτοι γίνονται υψηλόβαθμοι, οι αλανιάρηδες προϊστάμενοι και οι μπιρμπιλοί αραχτοί στην καρέκλα πλέκουν τον ιστό της αραχνιασμένης γραφειοκρατίας. 
                 Η ταπεινότητά μου ένα τέτοιο αρσενικό ορνίθι το συνάντησα παλιά, όταν γραμματοδιδάσκαλος στη  μιζερόφιλη δημοτική εκπαίδευση πήγα στο γραφείο του να ορκιστώ. Έτρεμα σαν λαγός όταν χτύπησα την πόρτα, στο βελούδινο δάπεδο μετά σαν πάτησα,  στις μύτες των ποδιών μου πατούσα να μην το λερώσω!

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Άνθρωπε του πνεύματος

Σχετική εικόνα      Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Γιατί είσαι απών; Γιατί δεν παραδίδεις τίποτα; Τη σάρισα πένα σου τι την κρατάς; Περιμένεις τον Αναγνωστάκη πρώτα να κλάψει το Χάρη του και μετά να την εξακοντίσεις στους εχθρούς;   Τόσοι Χάρηδες νεκροί, τόσοι σαλταρισμένοι σε τρώγλες και καπνούς, τόσοι σκυφτοί βασανισμένοι απ΄ τη φτώχεια, τυφλώθηκες και δεν τους βλέπεις; Δε βλέπεις  << πως στη σκοτεινή ταβέρνα >> που λέγεται Ελλάς, << πίνουμε όλοι μέθυσοι και γυμνοί, σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα όπου μας βρει μας πατεί και δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα! >>

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Η Περιστέρα

Αποτέλεσμα εικόνας για ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ  Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου
Η  Περιστέρα Μπαγιάνα, πρώτη κυρία της αριστεράς και σύζυγος του Πρωθυπουργού, τέκνο ιερό της χλιδάτης άρχουσας τάξης, πατώντας σε δάφνες σαν Μεσσίας του πνεύματος, μετατάχθηκε από την ατημέλητη Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στην καλλίκομη Ανωτάτη. 
Ο υπογράφων πένης και δεντρίτης εκ του άνυδρου χωρίου Μουριατάδα, δεν το κατόρθωσε αυτό αν και το επεδίωξε εν τω παρελθόντι.  
Με τρία πτυχία εκ των οποίων το ένα του Πάντειου Πανεπιστήμιου, θεωρούσα εαυτόν ικανό να διδάξω οικονομία και κοινωνιολογία σε ευφυείς Λυκειόπαιδες.

Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Βουλή πεδίο λυσσαλέας αμάχης

Αποτέλεσμα εικόνας για Η ΒΟΥΛΗ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Δυστυχώς Λουδοβίκοι της βουλής  δεν υπάρχει ελληνική ζώσα κοινωνία, ούτε θα αναστηθεί εν μέλλοντι χρόνω. Το βλέπουν οι πάντες, όλο και βυθίζεται καθημερινά  στη  λάσπη. 
Φτάσαμε να έχουμε Κροίσους στην Ελλάδα, οι οποίοι δε χαρίζουν το χρήμα τους << για την ψυχή της γιαγιάς τους >>, δεν το επενδύουν και το στέλνουν έξω. 
Κι εσείς  αντιτάσσετε την παιδαριώδη ουτοπία της ανάκαμψης σαν χαλινό της αλλοφροσύνης που φωλιάζει μέσα σας  η νερώνεια βιοδομή σας για να κρατήσετε το στέμμα σας.

Τρίτη 23 Μαΐου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Φάπες

Σχετική εικόναΤου Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
Δεκαετία του εξήντα. Αρχή της εφηβείας μου όταν ήρθα στο << κλεινόν άστυ >> του κάμπου να σπουδάσω και ν’  αφυπνισθώ εκ της ραστώνης του χωριού, να νιώσω το γλυκασμό της γραφής των λογίων πατέρων, να αποσβέσω το << μηδενός επιθυμείν >> και να γευτώ τον ποιητικό οίστρο της θυσιασμένης κόρης Ιφιγένειας για χάρη ενός λαφυραγωγού πολέμου εξαιτίας της πληγωμένης νιότης της Ελένης του Μενελάου. 
         Πρώτη γυμνασίου κι εκείνη την ημέρα η φιλόλογος μια σπιθαμιαία και πειθαρχημένη στην εξουσία και τη δύναμη της σχολικής έδρας, μας διάβαζε από τον Όμηρο; << Άνδρα μοι έννεπε, Μούσα, πολύτροπον, ος μάλα πολλά, πλάγχθη, επεί  Τροίης ιερόν πτολίεθρον έπερσε, πολλών  δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω, πολλά δ’ ο γ’ εν πόντω πάθεν άλγεα ον κατά θυμόν… >>.

Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:Ο αγροφύλακας και ο χωροφύλακας

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου
Τούτα τα δυο άγρια θηρία τα θυμάμαι ανεξίτηλα στη μνήμη μου.  Ήταν οι φύλακες, κέρβεροι σκύλοι  του κράτους, την εποχή της Χάρυβδης εφηβείας μου, ενός κράτους Αρμαγεδδών που για ψύλλου πήδημα σ’ έστελνε στο απόσπασμα του παπά,  του δάσκαλου, του μπόγια, του μοίραρχου και του κάθε μουστακαλή ρουφιάνου του. 
Ο αγροφύλακας καβάλα στον τεκνοφέσικο κουτσό ντορή του ή πεζός γύριζε στα χωράφια, αμίλητος, αγέλαστος, αξούριστος μ’ όλο το μίσος για τους σκαφτιάδες να θολώνει το μάτι του.  

Τρίτη 9 Μαΐου 2017

Η τυραννία των ηλιθίων

Αποτέλεσμα εικόνας για Βοσκοί, στη μάντρα της πολιτείας οι λύκοιΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
Θυμάμαι κάποιους δημάρχους που είχαν κάνει τους δήμους καταθλιπτικά κρατίδια. Μαζί με τους λακέδες τους έγραφαν στα γεννητικά τους όργανα τον πολιτισμό που τους πρόσφεραν οι δημιουργοί και οι πολιτιστικοί σύλλογοι και αναδείκνυαν εκείνον που ήταν στελεχωμένος από τον υπόκοσμο των  μικρονοϊκών. Με τη βούλα κατόπιν του σουλτάνου, έβαζαν το λαό σαν τα πρόβατα στη γραμμή να τον παρακολουθήσουν.
               Η τυραννία των ηλιθίων αυτών δημάρχων, ακόμη και σήμερα με σκοπό να στήσουν δικό τους πελατειακό κράτος δεν έχει όρια και σε πίσω  καιρούς ήταν αντίγραφο συμπεριφοράς Γκαίμπελς.  

Σάββατο 6 Μαΐου 2017

ΚΕΙΜΕΝΟΔΙΦΙΚΗ ΙΧΝΗΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΠΕΛΟΥΖΟΥ ΣΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ '' Ο μπάρμπα Γιάννης ''

Άφθαρτη ξεχύνεται η ματιά του Παναγιώτη Αντωνόπουλου καθώς  περιγράφει το σβησμένο δειλινό μιας ζωής ,στο διήγημά του ''  Ο μπάρμπα Γιάννης '' . Να αφουγκράζεται τα σπλάχνα του τα μπολιασμένα από τη στέρηση του ψωμιού, την ανεξήγητη συμπόνοια μ' έναν αμίλητο καημό στα στήθια του. 
Να μας διεκτραγωδεί της ζωής τα πάθια του μπάρμπα  Γιάννη, και του κάθε μπάρμπα Γιάννη, της εποχής του. Κι η  πίκρα ν' ανθίζει σ' ένα σπίτι που σαλεύει η φτώχεια  χωρίς να μπορεί να δειπνήσει της ζωής το προσφάι, και στ' ακράταγα πόδια του  να σηκώνει το βάρος μιας πικροζωής.

Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

Τ’ αγγούρια

Αποτέλεσμα εικόνας για Σχολείο ερείπιο
Σχολείο ερείπιο
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
Σε  καιρούς πίσω η γραφίδα, τότε που εύελπις νέος διορίστηκα γραμματοδιδάσκαλος σε χωριό χωμένο σε λασπότοπο και σκαπετημένο στου βοδιού το κέρατο.  << Συγκοινωνία δεν έχει >> μου ‘πε ο βούβαλος επιθεωρητής, << κόφτο τώρα ποδαρόδρομο που είναι ο καιρός καλός γιατί αν βρέξει και φουσκώσει ο χείμαρρος θ’ αποκλειστείς >>. 
         Το ‘κοψα με το διοριστήριο στην κωλότσεπη και ανέβαινα το βουνό, πηδώντας από κοτρόνι σε κοτρόνι και γράνα σε γράνα, να φτάσω, βλαστημώντας την ώρα και τη στιγμή που έγινα δάσκαλος.

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Γολγοθάς και Ανάσταση

Αποτέλεσμα εικόνας για σταυρωση θανατικη ποινηΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
        Επιστροφή στο παρελθόν σε μια σκληρή στιγμή του που την κουβαλάει στη μνήμη μου ο αχρείος παμχάφτης χρόνος. Σε μια επίσκεψή μου, παιδαγωγικής εμπειρίας, σε Στέγη  παιδιών με κινητικές  και άλλες συναφείς αναπηρίες. Σχολείο σωματικού και ψυχικού πόνου εν ολίγοις, που μονάχα το βλέμμα των τροφίμων υπαγόρευε ένα μέρος της δυστυχίας της ανθρωπότητας.  Η λειτουργία του αρίστη, η αγάπη και η μέριμνα των δασκάλων αχτίδες λαμπερές και η φροντίδα του υπηρετικού προσωπικού μαργαριταρένια λάμψη. Όλα είχαν την τρυφεράδα μιας ανθρώπινης όασης με το λόγο πάντα να σκάει από τα χείλη της μεγάλης παρέας σαν πορφυράδα μεστού ροϊδιού.

Σάββατο 8 Απριλίου 2017

Κατακάθι πολιτικό

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ 
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Τρελάθηκε το πολιτικό φακλαναριό! Ως και κόκκινο χαλί  έστρωσε σε μια πεινούσα και αιμορραγούσα Ελλάδα, για να περπατήσει και να επιδείξει τους σπερματοδέκτες όρχεις του ο έτερος ισχυρός Σιαμαίος ναζιστής του καροτσάκια Σόιμπλε.  Την ίδια ώρα που όλο το κατακάθι το πολιτικό τον προσκυνούσε, ο ελληνικός λαός, στέναζε κάτω από τη Γερμανική μπότα, πένης, νηστικός, άνεργος, κουρελής και χρεωμένος. 
         Φιοριτσούρες στημένες  με μωρία και εξωφρενικές αυθαιρεσίες που κάνουν το λειψό καφεδάκι του Έλληνα να γίνεται δηλητήριο που όταν το ρίχνει κάτω  τον δηλητηριάζει και  τον πεθαίνει.  

Δευτέρα 3 Απριλίου 2017

Απριλιάτικα

Αποτέλεσμα εικόνας για απρίληςΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Ρωτήστε τους πολιτικούς  να σας πουν τι είναι το παναγιόχορτο και τι το πολυκόμπι. Θα ξινίσουν τα μούτρα τους, θα φέρουν με θεατρική τραγικότητα το χέρι στη γραβάτα τους και θα σας παρατήσουν, μπαίνοντας στο πλησιέστερο εστιατόριο να κάνουν το χατίρι  της αυτής μεγαλειότητας της κοιλιάς τους. Κι αφού φάνε το καταπέτασμα και γίνουν στουπί, θα θυμηθούν ψήφους, μίζες, παραμίζες και λαγούς με πετραχήλια.   
        Αυτοί ξέρουν μόνο να βαστάνε το στέμμα τους και να το ψηλαφίζουν για να βλέπουν αν στέκεται στη θέση του. Μιας και έχουμε Απρίλη, αν τους πεις :

Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Άνοιξη

Σχετική εικόναΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
              Ω! αφράστου ομορφιάς Άνοιξη! Αινούμε και προσκυνούμε τα κάλλη σου, αλλά όχι και των πολιτικών. Αυτοί κάλλη δεν έχουν αλλά κάλους στο μυαλό και αλυσίδες για να μας δένουν και να μας στέλνουν στις εφορείες. Και έτσι πασάδες που είναι μας βλέπουν σαν κακούργους,  λογίζουν αδίκως αφ’ ημών και το δήθεν σωτήριο χέρι τους στον τάφο μας, μας σπρώχνει.  
              Γι’ αυτό λέω τώρα που ήρθε η Άνοιξη να κρύψουμε τις τηλεοράσεις, ο σάπιος λόγος τους  να μην ακούγεται σε αυτιά δυστυχισμένων και μόνοι χωρίς τα δαφνόφυλλα της δικής τους δόξας να ζήσουμε αναπνέοντας το μυρωμένο αέρα του βουνού. Αλλά και τι να μας πουν;

Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

Δάκρυσες, κύριε πρόεδρε;

Αποτέλεσμα εικόνας για εκλογες παλιαΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του  Παναγιώτη  Αντωνόπουλου  
               Κύριε πρόεδρε, στο άνθος  της ηλικίας μου η κεχαριτωμένη πατρίς μ’ έστειλε στο χειρότερο χωριό της επικράτειας να διδάξω στους μαθητές μου πως η ζωή δεν είναι χίμαιρα αλλά μια κυρίαρχη ρωμαλεότητα που όσα αργύρια κι αν τους δώσουν να μην την εκφυλίσουν. 
                Ήταν το χωριό << άνθρωποι και γουρούνια >>.  Ζούσαν μαζί τους, τα είχαν στο παραγώνι τους, μ’ αυτά μιλούσαν, μ’ αυτά έτρωγαν και μ’ αυτά πολλές φορές ξάπλωναν. Στο ίδιο μέρος και τα νεογέννητα παιδιά τους να’ χουν για μωρουδίστικο κρεβάτι τη σκάφη, οι όρνιθες να μπαινοβγαίνουν πουρλακώντας και κακαρίζοντας, οι σκύλοι δεμένοι από τα πόδια του κρεβατιού να τσακώνονται με τις γάτες και να σηκώνουν τον κουρνιαχτό από κάτω όπως ο άνεμος σιμούν στην έρημο της Αραβίας.

Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

Περί ποίησης

Αποτέλεσμα εικόνας για ποίησηΤου Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
Το κυοφορηθέν κείμενο ήρθε στο φως της δημοσιότητας ύστερα από την εισβολή περισπούδαστων λογίων θεωρητικών στην τέχνη της ποίησης με άρθρα τους στον τύπο.  
Αν και περιορισμένος να γεύομαι τους γόνιμους ρυθμούς του στίχου λόγω ένδειας να προμηθεύομαι ποιητικές συλλογές, έχω μυηθεί  στην αναλαμπή της μαγείας του και ίσως είμαι από τους τυχερούς  της χαμηλής τάξης που τρέφομαι  με κοινοβιακά πνευματικά συσσίτια, χάρη σε φίλους και εκρήγνυμαι από το συμπιεσμένο πάθος τους.

Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

Η ψυχή του σκύλου

Αποτέλεσμα εικόνας για ο ψαράςΔΙΗΓΗΜΑ
Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
Στον Αγρίλη είχε τα λημέρια του ο Μάνος ο ψαράς και μοιραζότανε χρόνια τις μέρες και τις νύχτες του στη στεριά και στη θάλασσα, αφού του τα ‘φερε έτσι η ζωή να παλεύει με τα κύματα και τους αέρηδες για να βγάζει << τον άρτον τον επιούσιον >> πουλώντας τα ψάρια που έπιανε στα παραγάδια του, στους εύπορους ευγενείς και γαιοκτήμονες της περιοχής. 
           Με τον ήλιο μια να φαίνεται και μια να χάνεται πίσω από τα βουνά της Κυπαρισσίας και πέρα στον ορίζοντα από το Τετράζι ως το Κατάκωλο να ροδίζει  μέσα στην πρωινή ανταύγεια, κινούσε με τον ερχομό της μέρας ο Μάνος ο ψαράς και μ’ όλα τα σύνεργα της ψαρικής στο μεγάλο καλάθι του, τραβούσε για το λιμάνι να συναντήσει << την κόρη του >> τη μικρή του βάρκα για ν’ ανοιχτεί μαζί της στο πέλαγο.

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Άγριοι καιροί

Αποτέλεσμα εικόνας για ΑΝΕΜΟΒΡΟΧΟΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ 
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
        Με  άγριους καιρούς, δύσκολες ώρες, λίγο φαί, πολύ μπάσταρδο αέρα γεμάτο φούμαρα από ψεύτες πολιτικούς για ευ ζην και με στουρναρίσες μεταρρυθμίσεις κυλάει η ζωή μας στην επαρχία. Και σκας τόσο από την εγκατάλειψη που νιώθεις στο πετσί σου, που και την πρασινάδα τη βλέπεις σαν πρόκα, τα σγουρά περσέμολα και τους βασιλικούς φυλλαράκια ανόητα. Καταντά χτηνωδία να βλέπεις τους αχινούς να γδύνονται στο χείλος του κύματος, τα αυτάκια των ανθών να τινάζουν τη γύρη τους, το φεγγάρι στον ουρανό να κουρντίζει το ρολόι του αγγέλου και το πρωινό να μεγαλώνει τη χλόη.

Διονύσης Πιτταράς

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ 
Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου
             Είδε το ανέσπερο φως σε εποχή λεκιασμένη από φωτιά και λάσπη. Έζησε έφηβος τη λύσσα της φτωχής ζωής. Μορφώθηκε σε ανάπηρα κρατικά σχολεία και πετρωμένα χερσοχώραφα, μελετώντας του ανέμου την ορμή. Κραταιός άνδρας στο Γράμμο με το άστρο στην επωμίδα εν νεφέλαις καπνού και πυρός ένιωσε το βόλι του οργισμένου μπαζούκας. Απομακρυσμένος από την Αχερουσία την ιλύ των πιράνχας έκανε λόγο ποιητικό, στίχο μαγείας, έξαρση του ιλίγγου.
              Αντλεί και γράφει απ’ ευθείας απ’ το πάθος του. Με οδυνηρές κραυγές στηλιτεύει τις αναθυμιάσεις της σήψης. Με την επισημότητα του τόνου του εκπέμπει προφητικούς οραματισμούς. Τα ανθρώπινα πάθη ψάλλει με τρόπο οικείο και πειστικό.

Εννοιολογική προσέγγιση ποίησης

Αποτέλεσμα εικόνας για Κώστας  Καπελούζος Κώστας  Καπελούζος 
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
            Με μια δέσποινα σκέψη  θα κοιτάξω να δώσω μια κάποια έννοια της ζωής, της ψυχής και του έργου του ποιητή, έννοια της ποιητικής του αξίας και της κοινωνικής του επιρροής.
            Το κύριο μέλημά του είναι η μουσική του στίχου του να θέλξει την ακοή. Σκοπός του να δημιουργήσει μια μουσική αίσθηση που ν’ αποκαλύπτει τ’ όνειρο σε μια  εξωπραγματική λειτουργία του. Και το πετυχαίνει κάνοντας ζωντανή τέχνη, ακολουθώντας τους εξελικτικούς νόμους της ζωής που τους καταγράφει. Χειροκροτεί με την ποίησή του το θρίαμβο του ανθρώπου κι όχι την αυτοκαταστροφή του. Χαλυβδώνει την έφεσή του για ελευθερία και κρούει παιάνες αντίστασης  με  εγερτήριο σάλπισμα ενάντια στην άβυσσο του  νου. Ξέρει να μας δίνει  την έκφραση για κάτι που το ζήσαμε κι εμείς αλλά δε βρίσκουμε λόγια για να το πούμε.

Ο χορός της εταίρας

Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΟΡΝΕΣΔιήγημα τρόμου και φαντασίας 
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
        Ένα μήνα τώρα η πόλη είχε αναστατωθεί. Και η αιτία ήταν ο ερχομός της ξανθής γυναίκας που ήρθε σαν δαίμονας να ξετρελάνει τους άντρες με το ξέχειλο από ζωτικότητα κορμί της και να μαράνει τις καρδιές των γυναικών που μάντευαν την παντοδυναμία της σάρκας της στις αγκαλιές τους.  
    Ήρθε έλεγαν οι φήμες από το βορρά, παθιασμένη για βρώμικο έρωτα, γλυκιά αμαρτία και παράφορα όργια που  μόνο όσοι τα γεύτηκαν μαζί της στη σκοτεινή κάμαρά της μπορούσαν να τα διηγηθούν και να περιγράψουν την ευτυχία τους.

Σφαλιάρα από το θείο!

Αποτέλεσμα εικόνας για ΣφαλιάραΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
        Παλιά φωνούλα, από το παρελθόν  στο ευήκοο αυτί μου ήρθε, το λόγο της ν’ ακούσουν τυχοδιώκτες πολιτικοί, βλάσφημοι δημαγωγοί, ύπατοι  βάρβαροι συγκλητικοί. << Οι πληγές που  μας βρήκαν, από εποχή σκύλα παλιά κρατιούνται και σε άντρο εωσφορικό τεχθήκαν >>.
   Ποία εποχή; Τη γερασμένη του παρελθόντος, τότε που οι κλέφτες της σήμερον μορφώθηκαν το κακό και το αλλότριο και σύλληψαν στο μυαλό τους την πάσα καταστροφή μας.

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

Κειμενοδιφική ιχνηλασία πεζού λόγου-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Αποτέλεσμα εικόνας για Κειμενοδιφική ιχνηλασία πεζού λόγου
Τι να πρωτοπεί κανείς γι’ αυτό το σύντομο αλλά μεστό περιεχομένου Χρονογράφημα “ Λίγη κόρα ψωμί “του Παναγιώτη Αντωνόπουλου. Του γραφιά, με όλη τη σημασία της λέξης, που υπηρέτησε τριανταπέντε χρόνια στην εκπαίδευση με πρωτοφανή τρόπο - τυχερά τα ελληνόπουλα, στα ξεχασμένα χωριά της ξεχασμένης επαρχίας.
Ο Παναγιώτης Αντωνόπουλος, με τα χρονογραφήματά του σε οδηγεί, έχοντας την αίσθηση του κοινού πόθου στα ορόσημα της ζωής, με τον ορθό του λόγο, το πνεύμα και την καρδιά, μέσα στο νόημα της κρυφής ομιλίας. Καταφέρνει να καθηλώνει τη σκέψη και διάθεση στην επίγεια ματαιότητα με την καθαρότητα της γραφής του προσπαθώντας να δέσει σώμα και ψυχή, με τις εικόνες της καθημερινότητας του λαού μας.

Αποκριές

Αποτέλεσμα εικόνας για ΑποκριέςΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
<< Πως πετούν τα πουλιά, θα πετάξω κι εγώ στου χορού τη χαρά, την τρελή Αποκριά! Στα πόδια φτερά, το γοργό το ρυθμό με καινούργιους σκοπούς θα χορέψω κι εγώ. Να  πιερότοι, να μασκαράδες, να κομφετί, να σερπαντίνες, γύρνα κι απ’ εδώ γύρνα κι απ’ εκεί, για να δούμε ποιος θα ζαλιστεί >> 
              Αχ, πως φεύγει η ρουφιάνα η ζωή! Χθες ήσουν τρυφερό βλασταράκι και ντυνόσουν μπούλα και σήμερα ένα ηλικιωμένο κρέας που ετοιμάζεται να καταψυχτεί και να πει αντίο. Με χάλκινο κορμί περίμενες τις Αποκριές, χαιρόσουν τη γουρνοσφαγή, έριχνες κάτω μαζί με τους αξινάδες του χωριού το χοίρο, γευόσουν ένα κομμάτι καρούτζο κι ευφραινόσουν το κοκκινέλι του παππού.

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

Η δασκάλα

Αποτέλεσμα εικόνας για Η ΔΑΣΚΑΛΑΔΙΗΓΗΜΑ 
Του Παν. Αντωνόπουλου  
Το σπίτι της ήταν ένα παλιό διώροφο νοτιοδυτικά του σταθμού. Χτισμένο γερά, με ακροκέραμα στις τέσσερις γωνιές και μ’ ένα κήπο γεμάτο πορτοκαλιές και κισσούς που τύλιγαν όλη την μπροστινή πλευρά του τοίχου. 
      Στο δεύτερο πάτωμα είχε ένα μπαλκόνι με σιδεριές που παρίσταναν δυο πουλιά, δυο ερωδιούς με μεγάλα ράμφη και γαμψά νύχια να κοιτάζονται. 
      Σ’ αυτό το μπαλκόνι την είχα δει για πρώτη φορά να κάθεται σε μια ψάθινη καρέκλα και να ζωγραφίζει σ’ ένα μεγάλο μπλοκ. Μου άρεσε η εικόνα και όταν είχε λιακάδα τα σαββατοκύριακα που δεν είχα μάθημα, περνούσα και την έβλεπα. 
      Ήθελα πολύ να την επισκεφτώ και να δω από κοντά τι ζωγράφιζε αλλά και να θαυμάσω τα βιβλία  που είχε στα ράφια της βιβλιοθήκης της γιατί είχε βγάλει τη φήμη πως ήταν πολύ διαβασμένη.

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

Η ιστορία της Τάνιας

Αποτέλεσμα εικόνας για Αγκαλιάστηκαν κι έπεσαν στο κρεβάτιΔιήγημα
Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
          Εκεί ειπώθηκε αυτή η ιστορία. Στην ταβέρνα της αποβάθρας  << Το κύμα >> που αναδυόταν σαν μεγάλο χρυσό κοχύλι στην στιλπνή άμμο στο λιμάνι της Κυπαρισσίας τη δεκαετία του ογδόντα. Και ειπώθηκε θαρραλέα μεν αλλά με μια μνήμη που προερχόταν από σαπισμένη  εποχή και που έπρεπε να ‘χε λησμονηθεί με το σκεπτικό ενός αφορισμένου και προδομένου έρωτα. 
        Είμαστε πέντε, δεμένοι μεταξύ μας και κουτσοπίναμε τα βράδια με σκοπό όχι να μεθύσουμε αλλά να βρούμε την ευκαιρία της διήγησης που με τη σχολαστική θωπεία της θα μας έδιωχνε για λίγο από την αργόσυρτη και βαριά ζωή της επαρχιακής πόλης.

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Κυπαρισσία

Σχετική εικόνα
Ηλιοβασίλεμα στην πανέμορφη Κυπαρισσία
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Ζω και ροκανίζω το χρόνο μου στη φλογάτη αυτή πολιτεία της θάλασσας. Ως έφηβος πρωτοείδα το χρυσό διάδημά της και ως διορισμένος γραμματοδιδάσκαλος στα σχολεία της δίδαξα τους μαθητές μου με τη συνοδεία των ασώματων αγγέλων της. Και τώρα με τη νεότητά μου μαραμένη, τους ευώδεις παραδείσους της πορείας μου σκαμμένους  από το φλύαρο καιρό και τη χλεύη του Προκρούστη χρόνου, σέρνομαι  στους δρόμους της σαν μαραμένο φύλλο, καπνός που σαν νέφος θα σκορπιστεί στον ουρανό.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Πάνω Πόλη

Αποτέλεσμα εικόνας για Πάνω Πόλη κυπαρισσίαςΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
Παρελθοντολογώ και πάλι. Όχι όμως συνεχώς. Μια φορά στο τόσο. Θέλεις για γιατρειά, θέλεις για τις φλόγες της Ελένης, όμως παρελθοντολογώ. 
              Για να ξεθάψω μια ζωούλα, στα κομμάτια της να ψάξω το πικρό μου δάκρυ, να θυμηθώ το παλικαράκι που άφησα το σπλάχνο του χόρτου και ήρθα στην Πάνω Πόλη, έφηβος πια, να συνάξω σοφία στο γυμνάσιο της Αρκαδιάς, να αποστηθίσω το << Άνδρα μοι έννεπε, Μούσα, πολύτροπον, ος μάλα πολλά >> και να δω το κεφάλι μιας όχεντρας φτώχειας να δαγκώνει και να συντρίβει χαμάληδες και λούστρους και ν’ αφήνει απείραχτους άρχοντες και αφέντες,

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Κειμενοδιφική ιχνηλασία πεζού λόγου

Αποτέλεσμα εικόνας για Σκύλες και ΧάρυβδεςΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΠΕΛΟΥΖΟΥ
Στο Χρονογράφημα του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
οι ''ΜΙΚΡΟΝΟ'Ι'ΚΟΙ ΝΕΡΩΝΕΣ''
Οδοιπορία ζωής, τούτο το χρονογράφημα του Παναγιώτη Αντωνόπουλου. Σημαδεμένοι καιροί, που άφησαν στην ψυχή και το σώμα του έφηβου τότε σπουδαστή , πληγές χαίνουσες, σημάδια ανεξίτηλα, σκιαγραφίες οδυνηρές. Με έναν αυτοσαρκασμό και μια ξεχωριστή διάθεση, στήνει το χρονογράφημά του για να μας γνωρίσει τις πρωτόγονες αντιλήψεις της εποχής εκείνης, και την ολιγωρία ή και απουσία του κράτους, όταν οι δουλικοί υπηρέτες του συστήματος -“διδάσκαλοι του γένους” - δίχως την παραμικρή πρακτική του διαλόγου, επέβαλαν με βάναυσο πολλές φορές τρόπο την κυριαρχία τους, αγνοώντας τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης του λαού.

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

Η εικαστικός

Σχετική εικόναΔΙΗΓΗΜΑ
Του  Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 
       Στη νέα μου γειτονιά το παλιό τριώροφο με τα κόκκινα κεραμίδια και τις ορτανσίες στα μπαλκόνια του με μάγεψε. Τόσο ωραίο και κομψό ήταν  στη θέση του.
       Το φθινόπωρο, τ’ απογεύματα, μετά το διάβασμα περνούσα από το δρόμο του και το θαύμαζα.  Μου άρεσε να βλέπω τον ήλιο  που μετά από ένα βασανιστικό μεσουράνημα πηγαίνοντας να πέσει στο Ιόνιο, έριχνε τις ακτίνες του πάνω του. Και τότε τα τζάμια του αντανακλούσαν  σκιές και  αχτιδωτές γραμμές. Σε όσα παράθυρα ήταν κλειστά  φανταζόμουν πως οι κόκκινες λουρίδες, που έμπαιναν από τις μισάνοιχτες γρίλιες, έπεφταν  στα ακριβά σιδερένια κρεβάτια, στα έπιπλα από ξύλο καρυδιάς και τις βαριές και καλαίσθητες πόρτες με τα μπρούτζινα πόμολα.