Άνοιξη

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου

              Ω! αφράστου ομορφιάς Άνοιξη! Αινούμε και προσκυνούμε τα κάλλη σου, αλλά όχι και των πολιτικών. Αυτοί κάλλη δεν έχουν αλλά κάλους στο μυαλό και αλυσίδες για να μας δένουν και να μας στέλνουν στις εφορείες. Και έτσι πασάδες που είναι μας βλέπουν σαν κακούργους,  λογίζουν αδίκως αφ’ ημών και το δήθεν σωτήριο χέρι τους στον τάφο μας, μας σπρώχνει.  

              Γι’ αυτό λέω τώρα που ήρθε η Άνοιξη να κρύψουμε τις τηλεοράσεις, ο σάπιος λόγος τους  να μην ακούγεται σε αυτιά δυστυχισμένων και μόνοι χωρίς τα δαφνόφυλλα της δικής τους δόξας να ζήσουμε αναπνέοντας το μυρωμένο αέρα του βουνού. Αλλά και τι να μας πουν;

Δάκρυσες, κύριε πρόεδρε;

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

Του  Παναγιώτη  Αντωνόπουλου  

               Κύριε πρόεδρε, στο άνθος  της ηλικίας μου η κεχαριτωμένη πατρίς μ’ έστειλε στο χειρότερο χωριό της επικράτειας να διδάξω στους μαθητές μου πως η ζωή δεν είναι χίμαιρα αλλά μια κυρίαρχη ρωμαλεότητα που όσα αργύρια κι αν τους δώσουν να μην την εκφυλίσουν. 

                Ήταν το χωριό << άνθρωποι και γουρούνια >>.  Ζούσαν μαζί τους, τα είχαν στο παραγώνι τους, μ’ αυτά μιλούσαν, μ’ αυτά έτρωγαν και μ’ αυτά πολλές φορές ξάπλωναν. Στο ίδιο μέρος και τα νεογέννητα παιδιά τους να’ χουν για μωρουδίστικο κρεβάτι τη σκάφη, οι όρνιθες να μπαινοβγαίνουν πουρλακώντας και κακαρίζοντας, οι σκύλοι δεμένοι από τα πόδια του κρεβατιού να τσακώνονται με τις γάτες και να σηκώνουν τον κουρνιαχτό από κάτω όπως ο άνεμος σιμούν στην έρημο της Αραβίας.

Περί ποίησης

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 

Το κυοφορηθέν κείμενο ήρθε στο φως της δημοσιότητας ύστερα από την εισβολή περισπούδαστων λογίων θεωρητικών στην τέχνη της ποίησης με άρθρα τους στον τύπο.  

Αν και περιορισμένος να γεύομαι τους γόνιμους ρυθμούς του στίχου λόγω ένδειας να προμηθεύομαι ποιητικές συλλογές, έχω μυηθεί  στην αναλαμπή της μαγείας του και ίσως είμαι από τους τυχερούς  της χαμηλής τάξης που τρέφομαι  με κοινοβιακά πνευματικά συσσίτια, χάρη σε φίλους και εκρήγνυμαι από το συμπιεσμένο πάθος τους.

Η ψυχή του σκύλου

ΔΙΗΓΗΜΑ

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου 

Στον Αγρίλη είχε τα λημέρια του ο Μάνος ο ψαράς και μοιραζότανε χρόνια τις μέρες και τις νύχτες του στη στεριά και στη θάλασσα, αφού του τα ‘φερε έτσι η ζωή να παλεύει με τα κύματα και τους αέρηδες για να βγάζει << τον άρτον τον επιούσιον >> πουλώντας τα ψάρια που έπιανε στα παραγάδια του, στους εύπορους ευγενείς και γαιοκτήμονες της περιοχής. 

           Με τον ήλιο μια να φαίνεται και μια να χάνεται πίσω από τα βουνά της Κυπαρισσίας και πέρα στον ορίζοντα από το Τετράζι ως το Κατάκωλο να ροδίζει  μέσα στην πρωινή ανταύγεια, κινούσε με τον ερχομό της μέρας ο Μάνος ο ψαράς και μ’ όλα τα σύνεργα της ψαρικής στο μεγάλο καλάθι του, τραβούσε για το λιμάνι να συναντήσει << την κόρη του >> τη μικρή του βάρκα για ν’ ανοιχτεί μαζί της στο πέλαγο.

Άγριοι καιροί

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ 

Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 

        Με  άγριους καιρούς, δύσκολες ώρες, λίγο φαί, πολύ μπάσταρδο αέρα γεμάτο φούμαρα από ψεύτες πολιτικούς για ευ ζην και με στουρναρίσες μεταρρυθμίσεις κυλάει η ζωή μας στην επαρχία. Και σκας τόσο από την εγκατάλειψη που νιώθεις στο πετσί σου, που και την πρασινάδα τη βλέπεις σαν πρόκα, τα σγουρά περσέμολα και τους βασιλικούς φυλλαράκια ανόητα. Καταντά χτηνωδία να βλέπεις τους αχινούς να γδύνονται στο χείλος του κύματος, τα αυτάκια των ανθών να τινάζουν τη γύρη τους, το φεγγάρι στον ουρανό να κουρντίζει το ρολόι του αγγέλου και το πρωινό να μεγαλώνει τη χλόη.

Διονύσης Πιτταράς

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ 

Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου

             Είδε το ανέσπερο φως σε εποχή λεκιασμένη από φωτιά και λάσπη. Έζησε έφηβος τη λύσσα της φτωχής ζωής. Μορφώθηκε σε ανάπηρα κρατικά σχολεία και πετρωμένα χερσοχώραφα, μελετώντας του ανέμου την ορμή. Κραταιός άνδρας στο Γράμμο με το άστρο στην επωμίδα εν νεφέλαις καπνού και πυρός ένιωσε το βόλι του οργισμένου μπαζούκας. Απομακρυσμένος από την Αχερουσία την ιλύ των πιράνχας έκανε λόγο ποιητικό, στίχο μαγείας, έξαρση του ιλίγγου.

              Αντλεί και γράφει απ’ ευθείας απ’ το πάθος του. Με οδυνηρές κραυγές στηλιτεύει τις αναθυμιάσεις της σήψης. Με την επισημότητα του τόνου του εκπέμπει προφητικούς οραματισμούς. Τα ανθρώπινα πάθη ψάλλει με τρόπο οικείο και πειστικό.

Εννοιολογική προσέγγιση ποίησης

 Κώστας  Καπελούζος 

Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου

            Με μια δέσποινα σκέψη  θα κοιτάξω να δώσω μια κάποια έννοια της ζωής, της ψυχής και του έργου του ποιητή, έννοια της ποιητικής του αξίας και της κοινωνικής του επιρροής.

            Το κύριο μέλημά του είναι η μουσική του στίχου του να θέλξει την ακοή. Σκοπός του να δημιουργήσει μια μουσική αίσθηση που ν’ αποκαλύπτει τ’ όνειρο σε μια  εξωπραγματική λειτουργία του. Και το πετυχαίνει κάνοντας ζωντανή τέχνη, ακολουθώντας τους εξελικτικούς νόμους της ζωής που τους καταγράφει. Χειροκροτεί με την ποίησή του το θρίαμβο του ανθρώπου κι όχι την αυτοκαταστροφή του. Χαλυβδώνει την έφεσή του για ελευθερία και κρούει παιάνες αντίστασης  με  εγερτήριο σάλπισμα ενάντια στην άβυσσο του  νου. Ξέρει να μας δίνει  την έκφραση για κάτι που το ζήσαμε κι εμείς αλλά δε βρίσκουμε λόγια για να το πούμε.

Ο χορός της εταίρας

Διήγημα τρόμου και φαντασίας 

Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 

        Ένα μήνα τώρα η πόλη είχε αναστατωθεί. Και η αιτία ήταν ο ερχομός της ξανθής γυναίκας που ήρθε σαν δαίμονας να ξετρελάνει τους άντρες με το ξέχειλο από ζωτικότητα κορμί της και να μαράνει τις καρδιές των γυναικών που μάντευαν την παντοδυναμία της σάρκας της στις αγκαλιές τους.  
    Ήρθε έλεγαν οι φήμες από το βορρά, παθιασμένη για βρώμικο έρωτα, γλυκιά αμαρτία και παράφορα όργια που  μόνο όσοι τα γεύτηκαν μαζί της στη σκοτεινή κάμαρά της μπορούσαν να τα διηγηθούν και να περιγράψουν την ευτυχία τους.

Σφαλιάρα από το θείο!

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου

        Παλιά φωνούλα, από το παρελθόν  στο ευήκοο αυτί μου ήρθε, το λόγο της ν’ ακούσουν τυχοδιώκτες πολιτικοί, βλάσφημοι δημαγωγοί, ύπατοι  βάρβαροι συγκλητικοί. << Οι πληγές που  μας βρήκαν, από εποχή σκύλα παλιά κρατιούνται και σε άντρο εωσφορικό τεχθήκαν >>.

   Ποία εποχή; Τη γερασμένη του παρελθόντος, τότε που οι κλέφτες της σήμερον μορφώθηκαν το κακό και το αλλότριο και σύλληψαν στο μυαλό τους την πάσα καταστροφή μας.