Γενάρης μπαλωματής

      ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου

            Τα στάχυα δεν βεργολυγούν, τ’  αλώνια δεν γυρίζουν, τα βοϊδαμάξια σώπασαν στη ρύμη πια να τρίζουν. Και πέρα μέσ’ στο διάπλατο του κάμπου, μοναχός σαλεύει τ’  αργοπάτητα τα πρόβατα ο βοσκός. 

              Αυτός ήταν ο Γενάρης ο δικός μας και των πατεράδων μας κι όχι ο σημερινός που θρέφει ημερομηνίες με διαπλοκές, συμφωνίες οικονομικών λωποδυτών, φόρους, κλειστά σχολεία, ανήκεστη παρακμή και λαϊκό πρωτογονισμό. Εκείνος  που στα  στραγγερά του χώματα, οργώνανε να  σπείρουν τριφύλλι και σαργό. Στους κήπους δίνανε ένα σκάλισμα για να τρανέψουν και να αδελφώσουν τα χειμωνιάτικα φυτά. Τα κακοχειμωνιασμένα  φυτά τα φρόντιζαν, τους  έδιωχναν τη λάσπη και τα τάιζαν να χοντρύνουν το ισχνό βλαστάρι τους και να καρπίσουν με άζωτο και νίτρο. Κλαδεύανε τις ελιές και πέταγαν τα χλωμιασμένα ξερόκλαδα. Τα κουκουλωμένα κλαράκια έσκαγαν γελάκι τρυφερό στο χάδι του ήλιου λουσμένα  με χίλιες δροσιές.

                Ψέκαζαν με χειμερινό πολτό να ελαφρύνουν από τα φυλλαράκια της  παιδούλας μηλιάς τους ζελζεβούληδες τα έντομα. Όλα τα καρπερά φυλλοβόλα τα φιλοδωρούσαν με φωσφοροκαλιούχο λίπασμα. Φύτευαν νέα δέντρα και περιποιούνταν σαν κόρη οφθαλμού τις χλοερές πλεξούδες τους.    Στους λαχανόκηπους σπέρνανε ραπανάκια και  σπανάκια, φύτευαν μοσχεύματα τριανταφυλλιάς, κλάδευαν τους καλλωπιστικούς θάμνους, διόρθωναν τους κοπροσωρούς και τους προστάτευαν από τη βροχή.

                 Οι πιτσιρικάδες με τα εύθραυστα χέρια, στήναμε πλακοπαϊδες και πιάναμε τσιμπουργιάννια. Μέσα στις  φυλλωσιές των πουρναριών οι εκστατικές μελωδίες του κότσυφα ακούγονταν σαν ήχοι από  οχτάχορδο όργανο. Το λιόγερμα κρυμμένοι πίσω από ντουλάπες και πόρτες, παίζαμε ξερή, γράφαμε στίχους στα αμόρε μας και διαβάζαμε τον  καζαμία. Απαγγέλλαμε τα ονόματα του Γενάρη και γελούσαμε. << Τρανός, Καλαντάρης, Μεγαλομηνάς, Κρυαρίτης, ψοφομηνάς >>. Έπειτα το πηγαίναμε στο θρησκευτικό του μήνα. Ένας έκανε το δάσκαλο, οι άλλοι τους μαθητές και αποστηθίζαμε: <<Γορδίου μάρτυρος, Σιλβέστρου Ρώμης, Μαλαχίου προφήτου, Ερμίλου και Στρατονίκου μαρτύρων, Βαβύλα ιερομάρτυρος,  Αγνής Οσίας, Αμμωνά μάρτυρος >>. Ύστερα κοιμόμαστε μ’ ένα κομμάτι  μπλε στα μάτια μας και με δυο κλωνιά σκίνου σκορπισμένα στο μέτωπό μας. 

            Πάει εκείνος ο Γενάρης, ο παιδικός, ο εφηβικός. Έγινε ένας μπαλωματής που ράβει τα κουρέλια μας.  Αλί! Οι αστροφεγγιές του ξέθωρες πια σκιές. Οι τρελές ομορφιές του πνιγμένες μέσα  στο βρόχι ενός κρυφού μαραζιού! Σε κάθε όνειρό μας απλώνουμε το χέρι να πιάσουμε ένα κοτσύφι, που τις τρίλιες του αφήνει καθισμένο στο μικρό μας δαχτυλάκι. Ξυπνάμε και μας φεύγει. Κι όλο έρχεται και μας ψάχνει. Είναι από εκείνο το Γενάρη που η θαμπή γραμμή του μας φέρνει οδύνη και κραυγές.