Χρονογράφημα
Τίγκα στο σκουπίδι
Του
Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Άνω θρώσκω, ίσον άνθρωπος κατά
το έτυμον. Άρα έχω μυαλό, ξεχωρίζω την
πέτρα από το μέταλλο, τη φωτιά από τη στάχτη, τα καλό από το κακό, το σκουπίδι
στο πιάτο από το εκλεκτό κυνήγι. Και δε
θέλω να πιάνομαι κορόιδο από τη δημοτική αρχή, να μου γεμίζει τίγκα στο σκουπίδι τη λιακάδα μου, το
σεληνόφως μου, το πεζοδρόμιο και την αυλή μου. Είναι άκρως επαχθές να βλέπω τον κάδο στη
γειτονιά μου, τίγκα στο σκουπίδι, να νιώθω ζωντόβολο, να αναπνέω την κακοσμία
και να εκβάλω το περιεχόμενο του στομάχου μου. Πικρόχολος ύστερα να κατεβάζω
γαμοσταυρούς και να εξακοντίζω οικείες ύβρεις στα λατρεμένα τέκνα της
καθαριότητας.
Οι κάδοι τρώνε με βουλιμία,
είναι αναίσθητες κοιλιές, επιρρεπείς να βαραίνουν και όχι να ξαλαφρώνουν. Το
πλεόνασμά τους το αποβάλουν και πάνω στο σωρό του πετάς εσύ ο
γκιαούρης τις γεμάτες σακούλες σου, ο γείτονας τα ξερόφυλλα κλαδιά, ο
περαστικός το άδειο κουτί της μπύρας. Και μεγαλώνει ο σωρός, υψώνεται το
σκουπιδαριό, τεντώνεται πάνω στα σίδερα, στους τενεκέδες, στα σύρματα, στα
κουτιά, στις πεταμένες καρέκλες, στις πλαστικές γαλότσες, και, στα σχισμένα
υποδήματα..
Ριγμένος στο χόβολη της
ανέχειας, δεν τρως, αλλά βλέπεις και
μυρίζεις. Μυρίζεις κλάρες ψεκασμένες με εντομοκτόνα, ξερά χόρτα, νοτισμένο
σανό, σανίδι σκεβρωμένο, πριονίδι οσμηρό, πελεκούδι ψεκασμένο με σκόνη. Πας να
φύγεις, χάσκει ο κάδος, πιάνεις τη μύτη σου
και σαν τουφεκισμένος λαγός τρέχεις
να κρυφτείς. Πίσω σου, να οι χορτάτοι γάτοι, οι ταχύποδες ποντικοί, οι σκύλοι σε στρώνουν στα κοντά. Ο κάδος κάνει το ίδιο, διογκώνεται, τρέχει σε
ακολουθεί, τον νιώθεις μ’ ένα πήδο να ‘ρχεται πίσω σου και να σε ακολουθεί.
Στυμμένος από χαράτσια και
χωμένος στο σκουπίδι, νιώθεις άβουλος, μόνος, απροστάτευτος, ξοφλημένος
δερβίσης. Γελάς με τις νεκροφιλικές μεγαλοστομίες των δημάρχων και των
πολιτικών για ποιότητα ζωής και ανάπτυξη, επιστρέφεις τη φαύλη κομπορρημοσύνη
τους και μουντζώνεις τις άδειες σκιές στους δημόσιους οίκους τους. Και οι μέρες
περνούν, το απορριμματοφόρο όμως πάλι μένει από λεβιέ, οι εργάτες δηλώνουνε
αργοί, οι δήμαρχοι ανούσιοι και μωροί, μένουν στα ίδια και σε εγκαταλείπουν.
Φεύγει; δε φεύγει έτσι το σκουπίδι!
ellinikoxronografima.blogspot.ge
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου