Αγία Κυριακή

Γράφει ο Παν. Αντωνόπουλος

             Όμορφη και φέτος. Ολόξανθη και ηλιοκαμένη. Ο μπάτης σου στέλνει το διάφανο φύσημα, η όστρια γέρνει πάνω σου τον ίσκιο των γλάρων της αθώας σου θάλασσας.

             Εδώ το βρεμένο βότσαλο, εκεί οι λευκοί αφροί. Στο βάθος ο γέροντας άνεμος, νότια του σπάρου η πλατιά ουρά. Τις νύχτες το μελί φεγγάρι σου λουσμένο στα νερά.

            Τοπική αυτοδιοίκηση, Εξωραϊστικός Σύλλογος, εραστές του ωραίου, φιλόπονοι καταστηματάρχες της ταβέρνας  του << Αχινού >> και του << Γρηγόρη >>, φτωχοί ψαράδες, σκυφτοί εργάτες, βασανισμένοι κοντά στα φύκια και στα όστρακα, ανέσυραν από το τέλμα της άδειας τσέπης τους τον όβολό τους και σε προίκισαν.

           Όλα  τα παλιά σου τσάβαλα στην καρότσα τα φόρτωσαν και τα πέταξαν. Σ’ έκαναν ν’ αστράφτεις βάζοντας στη θέση τους, το καινούριο προικιό σου: καθαρή αμμουδιά, ομπρέλες χρωματιστές, κάδους αστραφτερούς, στύλους βαμμένους, ντους με καθαρό νερό που ρέει στα γυμνά κορμιά σαν φλοίσβος από φιλί.

           Χαίρονται οι λουόμενοι στην πρώρα των αφρών σου, τα πασπατεμένα με την αρμύρα σου κορμιά τους στην χαρακιά της άμμου σου καταθέτουνε. Σ’ του φύλλου το πράσινο, το καπελάκι της εκκλησίας ασπρίζει, στους ελαιώνες σου η αγριάδα σαλεύει με το μάραθο, στους κήπους σου νυφούλες αγράμπελες, στεφάνια με ανθούς φτιάχνουν. Στ’ αγνάντιο σου ράχες δελφινιών, κόκκινες ψαρόβαρκες,  φρεσκοβαμμένο καίκι γλιστράει στην ειρήνη του κόλπου σου. Στην πλώρη του  κορίτσι γυμνό σφυρίζει την κοχύλα του.

            Και ο ανασασμός της θάλασσάς σου ολονυχτίς και ολημερίς, όλο το καλοκαίρι δε θα σταματάει. Κι όσο δεν θα ‘ρχονται  δυνατές μπόρες και  κακά χαλάζια στα νερά σου θα χανόμαστε. Άλλοι για αχινούς, άλλοι για πεταλίδες, κάποιοι για φρεσκοπλυμένα χορταράκια. Δελφινάκια καλλίφωνα, τραγουδιστές και τενόροι τού << ε για μόλα, ε για λέσα >> στους πηχτούς μαστούς των νερών σου θα κρυβόμαστε.

      Ύστερα τ’ ανάποδα λάμδα και τα κυματιστά ωμέγα στη ράχη του γαλάζιου πελάγου σου θα διαβάζουμε.

Θα παραγγέλνουμε καινούρια σειρά ούζων, το φρέσκο σου γαύρο θα γευόμαστε, τσουρουφλισμένοι από κορμάκια, φίνα και ζεστά, θα τραγουδάμε  πρίμο  σεκόντο: << Γύρω – γύρω η θάλασσα γυαλί, μα η σκέψη μου έγινε πουλί, λάμπει ο ήλιος τώρα από ψηλά, στο μυαλό μου έρχονται πολλά… >>

          

 ellinikoxronografima. blogspot.gr