Μπραήμηδες

Γράφει ο Παν. Αντωνόπουλος

            Πως να γίνεις νοικοκύρης με τόσους Μπραήμηδες που κάθισαν στο σβέρκο σου! Αποχτάς ένα πρόβατο, ένα ζευγάρι γελάδια, τσουκ ο Μπραήμης υπουργός επί της Γεωργίας στα παίρνει. Κληρονομείς το αμπελοχώραφο του πατέρα σου, τσακ ο αρχιτσάρος Χαρδούβελης σου στέλνει χαρτί ευρύχωρο μ’ όλα τα προικιά, τα πανωπροίκια και τα χρεολύσια που θα πληρώσεις. Σπας χαλίκι στο νταμάρι, << τούτος έχει >>  σημειώνει στο δεφτέρι του ο σπιούνος ελεγκτής του ΙΚΑ και χάνεις οικονομικό μέρισμα, φάρμακο και τα κερατά σου τα τράγια.  Ανάβεις μεγάλο κερί στον άγιο Λια να βρεις την υγειά σου από το λουμπάκο, << τούτος είναι νοικοκύρης και ροδαμίζει το μάγουλό του, γδάρ’ τον >> ψιθυρίζουν οι άλλοι αλυσωμένοι γύρω σου και η ευχή τους πιάνει. Το πρωί η εφορία βγάζει το χαντζάρι της και σε στρώνει στα κοντά. 

        Μπραήμηδες σ’ όλα τα δημόσια Δερβενάκια, Μπραήμηδες και στην υγεία. Εκεί πέφτουν τουφεκιές με σκάγι χοντρό σαν εκείνο που σκοτώνει αγριογούρουνα. Ντουφεκάνε το φτωχό γριπωμένο που πάει να γιατρευτεί, με τη σύριγγα στον πισινό τρυπάνε κάθε αλλήθωρο που κοιτάζει μία δεξιά, μία κεντροαριστερά. Για  ν’ ανιχνεύσεις τα παθογόνα βακτήρια στο φλεβικό δίκτυο του φαλλού σου, προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις στημένος στην ουρά, γιατί σε καρτερεί ο χάρος.  Μια πεζούλα γη που έχεις την πουλάς για να βγάλεις τον πολύποδα, ν’ αφαιρέσεις τον κάλο σου δίνεις τρεις συντάξεις, να μετρήσεις τα τοξικά και τα αλλεργιογόνα σου θέλεις ένα παπόρο λεφτά.  

        Στις δημόσιες υπηρεσίες πίσω από κάθε πάκο χαρτιά, κρυμμένοι σε περιμένουν άλλοι Μπραήμηδες. Ζωσμένοι το γιαταγάνι σε ξεσφερτσάζουν στο λεπτό.  << Τι θες; >> σου κάνουν και σου ρίχνονται σαν σκυλιά. << Να ρυθμίσω το χρέος μου >> απαντάς με εκατόν εξήντα σφυγμούς << να μου μείνει και μένα κάτι τι, να ρίξω στον τέντζερή μου να βράσω. Κοιτάτε με πως έφεξα νηστικός! Σανίδι έγινα! Δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε το μπρος μου από το πίσω μου! >>

        Στο σπίτι που γυρνάς, σφουγγίζεις το βρεγμένο μάγουλό σου, τυλίγεσαι στο χνουδωτό σάλι της φτώχειας σου και βράζεις στο ζουμί σου, βγάζοντας ένα ξερό λυγμό όλο πόνο. Γύρω σου οι γαμψομύτες Μπραήμηδες σου σφίγγουν το λαιμό, η φαγούρα της κόνιδά τους σου φέρνει λιγοθυμιά.

         Πώς να τους διώξεις; Με επανάσταση; Λείπει ο Κολοκοτρώνης. Με όραμα; Χάθηκε σε βάθος δυσθεώρητο. Με την ψήφο;  Όφις είναι και σε εξαπατά! Με τι;

         Σύξυλος χωρίς λύση μένεις με την οργή σου. Ωιμέ! φωνάζεις και ρίχνεσαι πάλι στον πολυθρήνητο καθημερινό αγώνα!   

            ellinikoxronografima.blokpost.gr