Χρονογραφήματα και Διηγήματα

 

     αίολος                          * Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου

                                       Από το γυαλί στην Ευρωβουλή

             Αν είσαι γυμνόστηθη περσόνα στην τιβί και λοιμογόνος παρουσιαστής, το γυαλί σου προσδίδει δύναμη. Την εκμεταλλεύεσαι  και φαπ καβαλικεύεις τ’  άλογο, προσβλέπεις στην αναπαυτική σέλα του και τραβάς για το Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες. Άλλο ένα πεδίο εκεί εξουσίας να φλομώσεις τον κόσμο με φούμαρα  και σανό. Αυτά τα βδελυρά ερπετά σκεφτόμουν όταν μπήκα στην ταβέρνα << Αρκαδιά>>. Τυχερός βρήκα τον Πλάτωνα που αγόρευε. Γνωστός από άλλα χρονογραφήματα, φιλόλογος, συνταξιούχος, επαγγελματίας ρήτορας, λίγο φρενοβλαβής και ταβερνόβιος. Τα ‘χε βάλει με τον Πάρη, έλεγε: <<Διακαώς να ανασκαλεύω την ιστορία, βρήκα σήμερα λαβράκι γραφής αναφερόμενο στους επιφανείς ολετήρες της ανθρωπότητας που την έβλαψαν και την βίασαν ανεπανόρθωτα.  Είναι πολλοί θα αναφέρω δυο. Ξεκινώ με τον Πάρη το όμορφο αγόρι, τον εραστή που τόσο δεινά έμελλε να φέρει σε Τρώες και Έλληνες με τον Τρωικό πόλεμο. Ο ζωηρός αυτός νέος, διέπραξε ανίερη πράξη, κλέβοντας την ωραία Ελένη, σύζυγο του βασιλιά της Σπάρτης Μενέλαου  και ρούφηξε τους χυμούς της μέχρι σταγόνας. Πέφτοντας σε κατάθλιψη ο βασιλέας θα γιατρευόταν μόνο αν έπαιρνε εκδίκηση. Έτσι  η  βασιλική αγυρτεία έστειλε χιλιάδες ανδράγαθες ψυχές στον Άδη με τον πόλεμο.

           Άλλος ένας τέτοιος ήταν και ο γλυκός Αλκιβιάδης, γκόλντεν μπόις, γυναικάς, αριστοκράτης και νυκτόβιος ηδονιστής. Του άρεσε να είναι ξάπλα σε χρυσή κλίνη και να ονειρεύεται επιχειρήσεις με φούρνους ψωμιά, καμίνια, μεταλλεία χρυσού και άνθρακος. Να έχει πιστούς δούλους, άπλυτους, γεμάτους χώματα, φλογισμένες εταίρες με διαδήματα στους αστραγάλους και στην κεφαλή και σπίτια με αυλές κοσμημένες με αγάλματα και ακριβούς λουτήρες. Αυτός ο αρλεκίνος οδήγησε τους Αθηναίους στη Σικελία σε μια εκστρατεία άνευ λόγου όπου και σφάχτηκαν τα βλαστάρια της Αθήνας μέχρι ενός!

             Τώρα πάμε στις μέρες μας. Γιατί συνωστίζονται στα ψηφοδέλτια; Γιατί άλλο; Να δέσουν το γαϊδαράκο τους στα γρασίδια της πατρίδας και της Ευρώπης, με παχυλό μισθό, ταξίδια, αραχτά ωράρια, ζωή γλυκιά, κουρνιασμένοι στα μεγαλεία και στα συμπόσια. Τι διαφέρουν από τον Πάρη και τον Αλκιβιάδη;

            Μαυρίστε τους, άξιοι γι’ αυτό είναι μόνο!

           ellinikoxronografima.blogspot.gr