Ο Μαρξ

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ 

 Γράφει ο Παν. Αντωνόπουλος

Όχου, Μαρξ! Το ‘χες δει το τέρας του καπιταλισμού που ‘χε μπήξει τα δόντια του στο σβέρκο του εργάτη και του ρουφούσε το αίμα! Κι έγραψες << το κεφάλαιο >>. Το ιερό κι όσιο ανάγνωσμα για τη σκλάβα, την υπηρέτρια, τους σύγχρονους Όλιβερ Τουίστ, τους ναυτεργάτες των κυμάτων, τους ανθρακωρύχους του Βελγίου, τους σκαφτιάδες στις φυτείες καλαμποκιού της Καλιφόρνιας.

Σκύψαμε στις σελίδες του, όντες φοιτητές και κόψαμε από το συσσίτιό μας να το αγοράσουμε. Θέλαμε να ξεστραβωθούμε, να διώξουμε την τύφλα από τα μάτια μας και να μάθουμε τι πταίει, που ο εργάτης είναι πάντα νηστικός κι ας τρίβεται όλη μέρα σ’ του δρόμου τη σκόνη και στα γρανάζια της μηχανής.

Γιατί οι γυναίκες της φάμπρικας φορούν ρούχα απολειφάδια κι έχουν ρημαγμένα νοικοκυριά, γιατί τα παιδιά τους είναι γυμνά, και τα σπίτια τους ανήλιαγοι αχυρώνες, και άδειοι οι τεντζερέδες τους. Γιατί δεν έχουν να βγάλουν τη σκωληκοειδή τους οι σκλάβοι, γιατί πάνε σε τόπο χλοερό οι άποροι και γιατί φυτεύουν σωρηδόν τους δούλους της φάμπρικας τυλιγμένους μ’ ένα σάβανο φτηνό.

Και γραφτήκαμε σε οργανώσεις μαχητικές να φέρουμε τη ροδοπέταλη άνοιξη. Στο σωματείο να μην καρατομηθεί το οκτάωρο. Στο συνδικάτο να βγει σε σύνταξη ο ανάπηρος εργάτης. Βγήκαμε στους δρόμους για να γίνουν οι ορνιθώνες περίθαλψης, νοσοκομεία. Οι φαμελίτες να μπούνε κάτω από στέγη. Η παιδεία να γίνει δωρεάν, να φτιαχτούν στέρεα σχολεία, να πεταχτούν από τις βιβλιοθήκες οι τσελεμεντέδες και να γεμίσουν με Ελύτια και Καζαντζάκια αναγνώσματα, να μπούνε στις τάξεις σοφοί δάσκαλοι κι όχι τούβλα Σουλεϊμάνηδες. Να παίρνουν συντάξεις παπορίσες οι εξαντλημένοι απόμαχοι, και να ‘χουν καλοφαγία και Μπερλουσκόνια γηρατειά.

Και το γλυκύ έαρ ανέτειλε. Για λίγο όμως. Γιατί ένα Ομερβρυώνικο χέρι μίσησε το γλεντοκόπο σκάρο μας και μας καταράστηκε μέρα να μη δούμε άλλη φωτεινή. Και ότι διεκδικήσαμε και φάνηκε για αχτιδούλα χρυσή δεν ήταν παρά τρύπα στο νερό. Πλούσιοι εργολάβοι μας άφησαν ταπί, συμμορίες κλεφτών μας πήραν και το τελευταίο ευρώ, αγύρτες πολιτικοί με κομποσκοίνια στο λαιμό, μας εγκατέλειψαν για ένα ευρωπαϊκό δωδεκάθεο.

Τούμπα ο Μαρξ! Σπίτια μας έταξε; Σε σπηλιές οι Βεζίρηδες μας έμπασαν! Δουλειά μας υποσχέθηκε; Σε απόπατους ευρωπαϊκούς μας διόρισαν! Για νοσοκομεία μίλησε; Σε αχυρώνες μας νοσηλεύουνε! Σχολεία ονειρεύτηκε; Σε στάνες μας μορφώνουνε!

Ωκεανέ, πατέρα Μαρξ! Οι αυτοκράτορες καταπάτησαν τη θέλησή σου!