Χρονογραφήματα και Διηγήματα

 

                  Επιστολές Κολοκοτρώνη προς τους ανθρώπους της εξουσίας

                                                          [Ημερολόγιο του ΄21 ]

                                                               Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου

                       Στα χέρια του Γέρου πέφτει η έγγραφη διαταγή του Ιμπραήμ  που δίνει εντολές στις ορδές του να κάψουν το Μοριά. Ο Κολοκοτρώνης τη στέλνει στην κυβέρνηση και στους ανθρώπους της εξουσίας ενώ τη  συνοδεύει κι από τις παρακάτω επιστολές. Προς την κυβέρνηση γράφει απελπισμένος για την αδιαφορία της: << Και το λεοντάρι το μεγαλύτερο θηρίον της γης, κακείνο εις πέντε δραμιών φουσέκι δεν ημπορεί ν’ αντισταθεί. Ετιμήθη παρά του Αρχιστρατήγου εις την Γενικής αρχηγίαν των Πελοποννησιακών δυνάμεων όχι δια να φύγω ή να σκοτώσω μόνος μου τον εχθρόν, αλλά δια να οδηγήσω κατ’ αυτού τα πελοποννησιακά στρατεύματα. Τα στρατεύματα αυτά συνίστανται από ανθρώπους και όχι από πέτρας, αλλά τι λέγω; Και οι πέτραι αυταί υποτάσσονται εις την δύναμιν του μπαρουτιού, δύο τώρα περίπου μήνες δεν έπαυσα καθημερινά ουδέ στιγμήν να επικαλούμαι την πρόνοιαν της κυβερνήσεως κατ’ ευθείαν και δια του αρχιστρατήγου δια τα δια την εκστρατείαν μου αναπόφευκτα, τροφάς και πολεμοφόδια, αλλ’ όχι μόνον πρόβλεψιν καμμίαν  δεν είδον, αλλ’ ούτε αποκρίσεως καν ηξιώθην δια παρηγορίαν μου. Και  μέχρι τινός ίσως η κυβέρνησις εδικαιολογείτο ότι αυτά δεν ευρίσκονται, μ’ όλον ότι αν ήθελε ευρίσκοντο όλα, αλλά τώρα, ότε βεβαιούμαι, ότι έφθασαν και τροφαί και πολεμοφόδια σταλμένα από τους φιλάνθρωπους φιλέλληνας της Ευρώπης. Διατί δεν στέλλει; Μη τάχα νομίζει ότι τρώγονται αι πέτραι δια να ζήσουν τα στρατεύματα;  Μη τάχα νομίζει ότι ο Γενικός Αρχηγός ημπορεί να τα θρέψει με υπερφυσικήν τινά δύναμιν; Έστω, την τροφήν των ημπορεί οπωσούν να προβλέψει, αρπάζων του πτωχού πολίτου τα πρόβατα, την ζωοτροφία του, το ψωμί του από το στόμα του, μπαρούτι όμως πόθεν ν’ αρπάσει; Ή μήπως έχει την επιτηδειότητα να μεταβάλει το χώμα εις μπαρούτι. Αυτά είναι αδύνατα εις τον Κολοκοτρώνην, αγνοούντα και χημείαν και κάθε άλλην επιστήμην, εις άλλον δεν είναι παράδοξον να είναι εύκολον >>.

    Αφού η κυβέρνηση κώφευε στις εκκλήσεις του για βοήθεια, γράφει και στους βουλευτές μήπως  << πάρουν μπροστά >> αυτοί τουλάχιστον και τον βοηθήσουν: << … και οι λόγοι μου κατά γράμματά μου και οι παρακλήσεις μου [στην κυβέρνηση] δεν έκαμαν το παραμικρόν αποτέλεσμα, δεν μου έμεινε πλέον τύπος δια να χρωματίσω με αυτόν τον όλεθρόν μας  ζωηρότερον. Χάνεται ο λαός τον οποίον παριστάνετε [ αντιπροσωπεύετε], ο λαός του οποίου την σωτηρίαν πρέπει να έχετε πρώτον ως ουσιώδες αντικείμενον, χάνεται ατίμως επί τα ερείπια της ελευθερίας του, όχι  από αδυναμίαν του ή από έλλειψιν προθυμίας του, άλλ’  από το ότι η κυβέρνησις εξέλαβεν ως πάρεργον τον χαμόν του. Κύριοι αντιπρόσωποι του λαού!  Δια τον θεόν, δια την αγάπην της πατρίδος, δεν χρειάζεται κατά τούτο παρά η θέλησίς σας, προβλέψατέ μας φουσέκια και τροφάς, μη αμελείτε παν ότι γνωρίζετε συντελεστικόν διότι θα δώσετε λόγον εις τον θεόν και την αδέκαστον ιστορίαν, γράφω με πόνον της ψυχής μου…>>

   Καμιά απόκριση κι από αυτούς! Αγανακτισμένος από τους ανθρώπους της εξουσίας, ξαναγράφει ειρωνικά: <<Αν ηξεύρετε καμμίαν μηχανήν να τρέφονται τα στρατεύματα, σας παρακαλώ να μου την στείλετε. Αν ηξεύρετε ότι είναι καμμία μηχανή να κάνει το χώμα μπαρούτι και ταις πέτραις μολύβι, στείλετέ μου τον μηχανικόν δια να το κάμωμεν. Επειδή και ακόμη τέτοια εφεύρεσιν δεν την έκαμαν οι άνθρωποι, σας λέγω στείλετέ μου όλα αυτά >>.

  Τίποτα δεν του έστειλαν αλλά και μηχανορραφούσαν πίσω του.  Η << Αντικυβερνητική Επιτροπή>>, η προσωρινή δηλαδή κυβέρνηση μέχρι να έρθει ο Καποδίστριας που είχε εκλεγείς στην  Τροιζήνα αποτελούνταν από αδίστακτα κοτζαμπάσικα όργανα.  << Η σπουδαία αυτή αρχή – γράφει ο ιστορικός Χέρτσμπεργκ- είχε καταληφθεί υπό τριών ανικάνων και ασήμων ανδρών, του Γεωργίου Μαυρομιχάλη, του Ψαριανού Μακρή Μιλαϊτου, ανθρώπου κακίστης υπολήψεως και τινος Γιαννούλη Νάκου, θεωρουμένου ως της μεγίστης καθ’ άπασαν την Λεβάδειαν μωράς κεφαλής >>.

         Ο Γέρος με την επιμονή και την τακτική της δικής του τρομοκρατίας άρχιζε να γυρίζει πίσω τους προσκυνημένους και όπως  ο ίδιος λέει: << τους επαίρναμε πίσω τα προσκυνοχάρτια και τους δίναμεν του έθνους >>. Έτσι αχρήστευσε τις προσπάθειες του Ιμπραήμ για διάσπαση των επαναστατικών δυνάμεων και επιεικής σε πολλούς που επέστρεφαν μπόρεσε να υπερκεράσει πολιτικά τον εχθρό και να ενώσει τις δυνάμεις του έθνους. Ο δε Νενέκος έπαθε τέτοια πανωλεθρία στην Πάτρα και οι προδότες του εξαφανίστηκαν. Έτσι τέλος Αυγούστου του 1827 η περιοχή της Πάτρας με το μεγαλύτερο πυρήνα προσκυνημένων είχε αποκαταστήσει την ενότητα μεταξύ των στρατιωτικών δυνάμεων και του λαού της.

         ellinikoxronografima.blospot.gr      [Συνεχίζεται]

Πηγές: Στρίγκος, Φωτάκος, Πασπαλιάρης, Κιτρομηλίδης, Μιχαηλίδης, Σπ. Μελάς, Σπ. Τρικούπης, Μακρυγιάννης, Σκαρίμπας, Θ. Κολοκοτρώνης, Δ. Φωτιάδης, Κασομούλης.