Και μη χειρότερα !

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

Του  Παναγιώτη Αντωνόπουλου

             Έχουμε κράτος ανάλγητο, βγαλμένο από καταραμένη γέννα που γαλουχήθηκε σε τροφούς με δόντια δαιμόνων και πολιτικούς άρπαγες από αχόρταγη ράτσα.

           Οσάκις σουφρώνουν τα ψηφαλάκια του λαού, ρίχνουν στη φορτηγίδα τον πλούτο, τον παίρνουν, χρεώνουν στο λαουτζίκο τις κλεψιές και σαν το σκλαβάκι τον τρέχουν στο δικαστή και τον ρίχνουν πίσω από το κάγκελο.

            Όσοι απόχτησαν μια χαμοκέλα, ένα καλύβι πλίνθινο, το κόκαλό τους να στεγάσουν το τριμμένο, κάνουν τον παλικαρά να του διαφεντέψουν τη νομή, να μη το χάσουν. Το σκατό τους κάνουν παξιμάδι να ξεχρεώσουν το χρέος, τσιτσιρίζουν στο τέντζερη το χυλό, τη δόση να πληρώσουν. Τα μπατιράκια οι νέοι τραβάνε για την ξενιτιά, οι απολυμένοι για σαλίγκια στο βουνό, οι αλεσμένοι σκουντούφληδες από το δόντι του χρόνου  για τις μονές του Άγιου Πέτρου.

            Πέντε χρόνια τώρα μας έχει θερίσει η πείνα. Πείνα που λιμπίζεσαι τον ψόφιο γάτο στο δρόμο και το περιεχόμενο των κάδων. Οι τσέπες σου άδειες χωρίς ένα ευρώ, οι θέσεις εργασίας σκορπισμένες σαν τους μεμέτηδες  στα Δερβενάκια, οι ΕΝΦΙΑ σαν πελέκια κατεβαίνουν στο λαιμό. Και εν μέσω αυτών των δεινών ο χειμών ενέσκηψε αρκτικός. Κανένα μαραφέτι δεν βρέθηκε να μερεμετίσει τις τρύπες της οικίας μας που μπάζουν ψύχος παγερό, ν’ ανοίξει τη στρόφιγγα να γεμίσει πετρέλαιο το τεπόζιτο του καλοριφέρ,  να ‘ρθει το κούτσουρο στα παραγώνι, το ξύλο να γκαστρώσει της στόφας την κοιλιά και να θερμάνει τους γλιτσασμένους τοίχους. Το μαγκάλι μαζεύτηκε από την αποθήκη, γέμισε θανατηφόρο κάρβουνο, μυρίζει διοξείδιο το σπίτι, ντουμάνι η αιθάλη όλα τα σκεπάζει.  Στα τζάκια σωρώθηκε σκουπίδι, παλιατζούρα, σάπιο ξύλο, αρχείο βγαλμένο από το μπαούλο.  Στις τρώγλες των αλλοδαπών καίγονται  κλεμμένα νάιλον,  στέγαστρα, σωλήνες πλαστικές, ρούχα κλεμμένα από τις μπουγάδες, σκοινιά παρμένα από τις απλώστρες.

             Στις γειτονιές οι μαγκούφηδες ζεσταίνονται με λιοκόκι, με κόκαλα και στρώματα παρμένα από τα ρέματα,  εικονίσματα που τα ‘χουν σουφρώσει απ’ τα μοναστήρια, με ξεβρασμένα σάπια ξάρτια και ξύλα από πλώρες φαγωμένες.

            Ως προς τ’  άλλα το μέλλον μας διαγράφεται ευοίωνο.  Το 2015 και βάλε θα τρώμε με χρυσά κουτάλια.  Οι ηλεκτρονικές συσκευές  δε θα έχουν καλώδια,  θα φτιάχνουν έτοιμα γεύματα, θα μετατρέπουν το ζεστό νερό σε καφέ, τα οχήματα θα διαθέτουν ρομποτικές κεφαλές και θα ταξιδεύουν με κοιμισμένο οδηγό.  Ο Άρης θα δεχτεί σκάφη επανδρωμένα από γήινους βρικόλακες, ο πληθυσμός του βρώμικου πλανήτη μας θα πλημμυρίσει από 6,5 δισεκατομμύρια πεινασμένους.

              Οι κινέζοι θα δένονται  να μην πηδούν απ’ τα παράθυρα της φάμπρικας και η ανθρωπότης η εν αμαρτίαις περιπεσούσα θα υποφέρει από βαρεμάρα! Η λέξη δουλειά θα είναι το << πάτερ ημών >> μας και οι μπαμπαλήδες θα γκρεμίζονται από τους Καιάδες. Βουή μας μαύρη! Και μη χειρότερα!