Χρονογραφήματα και Διηγήματα

                              Παναγιώτης  Αντωνόπουλος

Χρονογράφημα

                          Γελοιότητες υπουργού παιδείας

           Λαμπρόν πεδίον δόξης  οραματίστηκε η ολίγιστος υπουργός παιδείας, τινάζοντας πέρα το φοβικό συντηρητισμό επιλέγοντας τις ηχηρές μεταρρυθμίσεις.  Πλιατσικολογώντας φαίνεται στις σελίδες του Μακιαβέλι, απόλαυσε τη χλιδή των ιδεών του, που λέει ο ανώτατος άρχων μπορεί να νομοθετεί κακούς νόμους αλλά με τον καιρό οι υπήκοοι θα τους συνηθίσουν και θα τους εφαρμόζουν ως καλούς.

          Αμ πως! Στρογγυλοκάθισε στο θώκο με την επικυριαρχία κάποιων ευλογιών, απόλαυσε  αραχτή πριν υπουργοποιηθεί  τον εθνικό ερειπιώνα των προκατόχων της και τώρα για να επιπλεύσει ως φελλός στην άβυσσο που μας οδήγησε το εθνοσωτήριο γκουβέρνο, ανακηρύσσεται κυρίαρχος για να σώσει τα λυκειόπαιδα από άστοχες μαθησιακές εργασίες.  Κι αυτό το κάνει όχι με το μυαλό, με τη γνώση με τον ορθολογισμό.  Αλλά με ιδέες βγαλμένες  από φακίρη, κομπογιαννίτη, από πανηγύρια μιας παλιάς και στέρφας εποχής που η εκπαίδευση γινόταν με το μαστίγιο του χωροφύλακα εκπαιδευτικού. Έτσι και η ίδια γόνος αυτής της εποχής εκφράστηκε με διάταγμα: << Καταργούνται τα καλλιτεχνικά μαθήματα στο Λύκειο ως  αδιάφορα στην παιδεία των μαθητών >>.

      Ο απόηχος του διατάγματος ράγισε τζαμαρίες καταστημάτων,  πανικόβαλλε καλλιτέχνιδες μανταμίτσες, στεναχώρησε εικαστικούς τύπου Βαν Γκογκ, ενέβαλε στην ΑΣΚΤ να βγάλει διαπεραστικές τσιρίδες, ύβρεις ακούστηκαν από γονείς και κηδεμόνες, ντροπιασμένοι έριξαν τα κεφάλια κάτω και δεν το φύσαγαν που έπεσαν θύματα της αχρείου ηγεμόνος του  υπουργείου παιδείας και  πάλαι ποτέ θρησκευμάτων.

   Και δικαίως. Γιατί ξέρουν πως  προκαλεί ψυχολογική ασφυξία  η αενάως άγονη γραμμή προς την καλλιτεχνία. Πως το νταηλίκι μικρών και μεγάλων ημερεύει με τη ζωγραφική, την ιχνογραφία και τη μουσική. Μωροί ήταν οι Αθηναίου στη χρυσή εποχή του Περικλή που δίδασκαν τους νέους καλλιτεχνικά μαθήματα;  Λαβύρινθος η ψυχή των πολιτικών και των απολωλότων συμβούλων τους. Δείχνουν σε μια μεταρρύθμιση που κάνουν πως δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα ροκανίδια από το στάρι. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό δείχνει η συντηρητική υπουργός. Δεν ξέρει πως η ένταση της δύναμης του καλαισθητικού αισθήματος, οδηγεί στη συμμετρία, στο ρυθμό, στην ακρίβεια, στη σαφήνεια,  στην αναλογία, στην τάξη του μαθητόκοσμου. Όλα αυτά αργά και σταθερά θα του δώσει στο σκοπό του ομορφιά και μια έκφραση ιδανικών.  Κι αυτά είναι που φοβούνται η ηγεμών και οι συν αυτή.  Να φτιάξουν φωτισμένους ανθρώπους.

           Στην πλεονάζουσα παραπληροφόρηση  για να πλειοδοτήσουμε στο αληθές λέμε και τούτο: Ανάμεσα στα  δημόσια κτήρια που στόλιζαν την Ακρόπολη χτίστηκε και το Ωδείο. Στην αίθουσά του απολάμβανε ο λαός μεγαλοπρεπείς  τελετές καλλιτεχνίας, μουσικές εκτελέσεις  και δοκιμές  διονυσιακών δραμάτων.  Θεσπίστηκαν δε γι‘ αυτές απ’ τον Περικλή ετήσιοι διαγωνισμοί τραγουδιών  και μουσικής. Εν προκειμένω η λόγια  υπουργός έπραξε το αυτονόητο. Αφού  κανείς δεν τα παρακολουθεί τα καλλιτεχνικά μαθήματα ας τα καταργήσουμε. Έτσι μαζί με αυτό απομάκρυνε και το χαβαλέ που γίνεται εν ώρα καλλιτεχνικών μαθημάτων. Ομόφρονες μαθητές κάνουν πλάκα, άλλοι αρειμανίως καπνίζουν, αλόγιστοι εκβάλλουν από τα ορθάνοιχτα στόματα γέλωτες, μισαλλόδοξοι ρίχνουν σαϊτες  σε έγχρωμους,  ζωηροί που δεν μπορούν να τιθασεύσουν τα ορμέμφυτά τους εξαπολύουν ερωτικούς στίχους σε συμμαθήτριές τους.

     Στην ατυχία της να είναι υπουργός η Κερα…μέως    θα το διασκεδάζει και λίγο ασκώντας το υπουργικό της δικαίωμα με το << αποφασίζομε και διατάσσομε  >> αντλούμενο από απόκρυφα και μυστηριακά κείμενα μιας περασμένης σκοτεινής εποχής.

    ellinikoxronografima.blogspot.gr