Χρονογραφήματα και Διηγήματα

                             Παναγιώτης  Αντωνόπουλος

             Διήγημα

                               Η γυναίκα της οδού Αφροδίτης

 

 

              Ο Τόμας σαν κλείδωσε την πόρτα πίσω του κι έριξε μια αδιάφορη ματιά στον ευρύχωρο χώρο του δωματίου του, άναψε ένα τσιγάρο και πλησίασε το παράθυρο. Εκεί μ’ ένα χαμόγελο στο ευφυές πρόσωπό του, άρχισε να  κοιτάζει για πολλή  ώρα την αδύνατη φωτισμένη και τυλιγμένη στα βαθιά σκοτάδια μικρή πολιτεία την οποία εμπορικοί και προσωπικοί λόγοι τον ανάγκασαν να την επισκεφτεί.

            << Α, αχά >> τσίριξε σε μια στιγμή έτσι που η φωνή του φάνηκε να ξεστράτισε. << Το βρίσκω ύψιστα, πολύ ύψιστα διασκεδαστικό αυτό που βλέπω! >> ξεφώνισε στη συνέχεια μ’ ένα παρατεταμένο γέλιο για να πει με υπερβολική χαρά: << Όλα γίνονται στην εποχή μας! Κι ένας οίκος ανοχής, σαν αυτόν που βλέπω απέναντι, πάντα δίνει ενεργητικότητα κι επινοητικότητα στους ανθρώπους της πόλης! Ας είναι οπλισμένη με υγεία η κυρία που δίνει το λάγνο και χυμώδες κορμί της με τους θυελλώδεις σπασμούς του στις ανάγκες των αντρών για να ικανοποιήσουν το ερωτικό τους πάθος>>.

          Και μ’ αυτά τα λόγια του στριφογύρισε λίγο αμήχανα στη θέση του και σύρθηκε σιγά - σιγά κοντά στο τραπέζι με τα ποτά.  Άνοιξε ένα μπουκάλι JOHNNIE  WALKER, ήπιε δυο ποτήρια κι αφού τα ευχαριστήθηκε με όλη του την καρδιά ένιωσε μια έντονη νοσταλγία για μια νυχτερινή έξοδο. Έτσι με διάφορους μικρούς και δυσανάγνωστους συλλογισμούς κατέβηκε στην αίθουσα αναμονής του ξενοδοχείου. Εκεί με σύμμαχό του την επιθυμία της γλυκιάς αμαρτίας ετοιμάστηκε να μπει στο μπαρ και να περάσει τη νύχτα του μ’ ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και τη συντροφιά της μουσικής.

           Όμως  ειλικρινά χάρηκε πολύ όταν περνώντας έξω από την πόρτα της τεράστιας σάλας άκουσε κουβέντα και μακρόσυρτα γέλια. Και πριν συγκρατήσει την περιέργειά του, βρέθηκε κιόλας μπροστά απ’ την ανοιχτή πόρτα να θαυμάζει το αξιόμεμπτο που διαδραματιζόταν  μέσα. Αρκετοί καλοντυμένοι ένοικοι του ξενοδοχείου  ετοιμάζονταν κάτω από τις πρόβες με το αιχμηρό και σαρκαστικό ύφος του μαέστρου της ορχήστρας να αποκαλύψουν τις χορευτικές τους ικανότητες σε μια μοντέρνα ίσως γιορταστική εκδήλωση.

        Κι αμέσως όλη τούτη η προβλεπόμενη γνωστή εικόνα του χορού με τα ζευγάρια να αγκαλιάζονται πεινασμένα για σαρκική επαφή, το αναδυόμενο άρωμα από τα γυναικεία κορμιά, τις χαριτωμένες φιγούρες και την έκφραση της ικετευτικής τρυφερότητας στα πρόσωπα του ενός και του άλλου φύλου, πέρασε από τη σκέψη του και του έφερε μια γλυκιά υπερένταση και μια αίσθηση χαράς ανεπανάληπτη. Και τούτο γιατί πάντα έδειχνε μια υπεροχή συμπόνιας στα χορευτικά ζευγάρια και περισσότερο σε όσες γυναίκες τού προσέφεραν τον αυθορμητισμό τους πριν από το χορό, πριν πέσουν στο κρεβάτι του. Έτσι πρώτα κοιτούσε να τους χαρίσει μια γοητευτική έπαρση και συντροφιά και μετά να τις παρασύρει στον ευδαιμονικό ενθουσιασμό της σαρκικής επαφής.

        Με πόσες και πόσες δεν είχε χορέψει και δεν είχε νιώσει την αυθεντική και γερή κομψότητα του κορμιού τους να απορροφάται από τα κυρτά του δάχτυλα που με τόση τέχνη κι απαλότητα τα συγκρατούσαν! << Όμως τώρα είμαι μόνος και συνοδεύομαι από τη μοναξιά μου κι όχι από γυναίκα >> σκέφτηκε  και εγκατέλειψε τη θέση του με μια αιφνίδια νευρικότητα.

         Έξω από το μπαρ του ξενοδοχείου στάθηκε και κάνοντας μια έντονη κλήση με το σώμα του, κοίταξε μέσα από την ορθάνοιχτη πόρτα του. Στο άνετο περιβάλλον του οι λιγοστοί θαμώνες του έπιναν τα ποτά τους και διασκέδαζαν υπό τον ήχο των οργάνων της ορχήστρας που είχε σαν κύριο χαρακτηριστικό την επιβλητική κομψότητα των μελών της, τρεις νεαρούς άντρες και μια πεντάμορφη μικρή κοπέλα.

         << Ω, Θεέ μου, καλό είναι να μην μπω μέσα και βυθιστώ στο λήθαργο του αλκοόλ >> ψέλλισε κι έμεινε αναποφάσιστος κι ακίνητος στη θέση του. Και άλλες φορές σαν τύχαινε να διαβεί μια τέτοια αμαρτωλή πόρτα το πάλευε πολύ να την αποφύγει νιώθοντας ευτυχής σαν δεν την περνούσε. Κι αν μακριά της ύστερα εξασφάλιζε και κάποια ήρεμη στιγμή γεμάτη με λεπτότητες σ’ ένα οικείο ή φιλικό περιβάλλον, τότε ήταν που κολυμπούσε σε πελάγη ευτυχίας!

        << Με συγχωρείτε, κύριοι, δε θα μπω! >> είπε με χαρακτηριστική άνεση στον εαυτό του και γλιστρώντας έξω από το ξενοδοχείο, άρχισε να περπατά στην οδό Αφροδίτης την τόσο ονειρική για βραδινούς περιπάτους. << Είμαι υποχρεωμένος να δεχτώ ως τα μύχια της καρδιάς μου, πως εδώ και καιρό έχω ξεχάσει κάποιες γοητευτικές κυρίες που προσφέρουν όμορφες βραδιές >> συλλογίστηκε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του περιπάτου κι έδειξε μεγάλη διάθεση να ικανοποιήσει την επιθυμία του αυτή. Έτσι σαν στάθηκε κάτω από την επιγραφή του οίκου ανοχής κι ένιωσε μια βαθύτατη γιορταστική συγκίνηση με την ιδέα και μόνο της επίσκεψής του στη λαμπερή και μυρωδάτη ατμόσφαιρά του, πέρασε την πόρτα και βρέθηκε να κάθεται χωρίς κανέναν ενδοιασμό στο μικρό σαλονάκι του.

     << Τι κάθεσαι εκεί και δεν περνάς μέσα;>> του είπε χαμογελαστή ύστερα από λίγο η γυναίκα σαν ήρθε και στάθηκε δίπλα του, δείχνοντας μια μικρή έπαρση με το προκλητικό και αιθέριο σώμα της. Το διάφανο μεταξωτό με ρίγες σατινέ νυχτικό της, με τις κόκκινες δαντέλες που έπεφτε πάνω στο στήθος της, τόσο όμορφα, της έδινε μια παράξενη ηρεμία και μεγαλοπρέπεια που όχι μόνο εντυπωσίασε τον άντρα αλλά και θεώρησε σωστό να σηκωθεί από τη θέση του και να της πει με ειλικρίνεια κι έκπληξη:

        << Σε βρίσκω υπέροχη, κυρία μου! Μπορεί να φανώ αναιδής αλλά ζητώ την κατανόησή σου! >> και με μια απεγνωσμένη γλυκύτητα στα μάτια της έπιασε τρυφερά το χέρι.

        Αυτό φάνηκε πολύ χαριτωμένο στη γυναίκα που με μια πρόσχαρη διάθεση τον τράβηξε στο δωμάτιό της όπου διασχίζοντας τον φροντισμένο όμορφο χώρο του, τον έβαλε να καθίσει σε μια αναπαυτική πολυθρόνα, ενώ αυτή ξάπλωσε με μια λικνιστική κι ανάλαφρη κίνηση στο κρεβάτι. Κι αφού  κοίταξε με μια ευγενέστατη ματιά το γοητευτικό πελάτη της, αφαίρεσε ύστερα με χάρη το όμορφο νυχτικό της κι ολόγυμνη του προσέφερε το εκπληκτικό και χυμώδες κορμί της στην ικανοποίηση του ερωτικού του πάθους.

        << Δεν  ήρθα γι’ αυτό!>> της ψέλλισε με ειλικρινή χαρά και διάθεση ο άντρας και φάνηκε να περνά μια δύσκολη στιγμή.

        << Τότε, γιατί ήρθες; >> τον ρώτησε με τρυφερότητα η γυναίκα ενώ άφησε τα φωτεινά της μάτια να γλιστρήσουν με συμπάθεια στο πρόσωπό του.

         << Για κάτι άλλο πολύ σημαντικό!>> ψιθύρισε ζωηρά αυτός κι έδειξε να προσέχει τα λόγια του για να της αρέσει.

         Αμέσως τότε η γυναίκα ανακάθισε στο κρεβάτι της, τύλιξε με τα μπράτσα τα γόνατά της, έγειρε το κεφάλι της με τα ανακατωμένα μαλλιά πίσω και μέσα στη θαμπή διάχυση του αμυδρού φωτός που χάριζε μια μυστηριακή ομορφιά στο σώμα της, του είπε με μια δυσπιστία στα λόγια της:

           << Με κοροϊδεύεις; Δεν έχω τίποτα πιο σημαντικό απ’ το κορμί μου! Αν δε θες αυτό, τίποτ’ άλλο δεν έχω να σου δώσω! >>

        Ο άντρας έπιασε το κεφάλι του με τα δυο του χέρια και της είπε με ιδιαίτερη ηχηρή φωνή:

         << Επιτρέπεις να στο ζητήσω; >> 

         << Εκτιμώ τους καλούς σου τρόπους και περιμένω >> του είπε σε φίνα προφορά και άφησε τα δυο της κατάλευκα χέρια να γλιστρήσουν ανάμεσα στους αφράτους και τορνευτούς μηρούς της.

        << Θέλω να χορέψουμε!>> της είπε με μια αποκαλυπτική ευεξία και την κοίταξε στα μάτια μ’ ένα μείγμα προσμονής και θριάμβου.

         << Τι ωραίο!>> του έκανε αμέσως αυτή αυθόρμητα και τον αγκάλιασε με τη φλογερή ματιά της. << Πού όμως, εδώ; >> πρόσθεσε μ’ ένα νευρικό τώρα γέλιο κι ορθώνοντας το στήθος της που άστραψε σαν μέταλλο, μέσα από το διάφανο νυχτικό, ετοιμάστηκε να σηκωθεί.

        << Όχι, εδώ! >> ψέλλισε χαμηλόφωνα αυτός και εστίασε παρακαλεστικά το βλέμμα του πάνω της.

        << Τότε πού; >> τον ρώτησε ενθουσιασμένη και του χαμογέλασε με νόημα.

        << Στο ξενοδοχείο που μένω!>> της αποκρίθηκε με μια ζωηρότητα και αφού σηκώθηκε από τη θέση του την πλησίασε σε απόσταση αναπνοής.

         << Θα ‘ναι πολύ σημαντικό για σένα, ε ; για να το θέλεις τόσο πολύ >> του είπε με τρυφερότητα  και τον τράβηξε με θέρμη πάνω της.

         << Πολύ, ναι! >> της ψιθύρισε και το πρόσωπό του έλαμψε σαν φωτεινός ουρανός.

         << Το βλέπω στα μάτια σου!>>  Η γλυκιά φωνής της του χάιδεψε για μια ακόμη φορά τ’ αυτιά πριν σηκωθεί απ’ το κρεβάτι και σταθεί δίπλα του.  << Έχεις να πάρει ο διάολος και μια ωραιότητα στα λόγια σου που συγκινείς με το παραπάνω τον αισθηματικό κόσμο των άλλων! Ε, αυτό με κάνει να μην μπορώ ν’ αντισταθώ στην πρόσκλησή σου!>> πρόσθεσε με μια υπέρμετρη ένταση ενθουσιασμού και φεύγοντας στάθηκε μπροστά στην γκαρνταρόμπα της. Εκεί με μια παιδιάστικη κίνηση ντύθηκε το αγαπημένο της ανοιχτό πράσινο φόρεμα με λευκές δαντέλες στο άνοιγμα του στήθους, έβαλε ύστερα μια χρυσή καρφίτσα στο κούμπωμα του λαιμού και φορώντας τ’ αστραφτερά ολόμαυρα με την κομψή μύτη παπούτσια της, του είπε σαν έκανε μια στροφή όλο σκέρτσα γύρω απ’ τον εαυτό της και τον πλησίασε:

        << Πώς με βρίσκεις; >>

        << Αξεπέραστη!>> και γοητευμένος με μια παιχνιδιάρικη γλυκύτητα  της άγγιξε τα μαλλιά.

       << Τότε αφού σ’ αρέσω, πάω να φρεσκαριστώ λίγο! >> του είπε γλυκόλαλα με μια αστεία γκριμάτσα και τον άφησε, γλιστρώντας σαν χέλι από κοντά του.  

 

 

                                           = = =  

 

 

       Θα ήταν μεσάνυχτα σαν άφησαν την οδό Αφροδίτης και σταμάτησαν έξω από την πόρτα του ξενοδοχείου. Στη νυχτερινή σιωπή που απλωνόταν ολοτρόγυρα, ακουγόταν άχρωμος κι έφτανε ως τ’ αυτιά τους μόνο ο ήχος της μουσικής που ερχόταν απ’ την ορχήστρα της αίθουσας. Η γυναίκα κοίταξε τότε τον άντρα με μια μεγαλόπρεπη ματιά και σαν τύλιξε τα χέρια της γύρω απ’ το λαιμό του, του είπε με μια επιφυλακτική αλλά και γιορτινή διάθεση:

    << Αν και νιώθω μια αναξιοπρεπή δειλία θα χορέψω μαζί σου! Κι αυτό το κάνω μόνο για σένα! >>

      << Πάμε μέσα, γίνεται χαλασμός! >> την παρότρυνε και πιάνοντάς την απ’ το χέρι την έσυρε βιαστικά προς την είσοδο.

        << Ω! Θεέ μου, τι ευτυχία είναι αυτή! >> ξεφώνισε με μια αίσθηση ικανοποίησης ο Τόμας σαν είδε τους χορευτές να ξεφαντώνουν πάνω στην πίστα και με μια ζωηρή κίνηση ύστερα έβαλε το αριστερό του χέρι στη μέση της γυναίκας και πιάνοντας με το δεξί του το δικό της τρυφερά στον καρπό, άρχισε μ’ ένα ανάλαφρο τρικύμισμα του κορμιού του να την παρασύρει να χορέψουν. Αυτή ακολούθησε και φάνηκε αμέσως με μια ανάερη φρεσκάδα να του παραδίδεται και μαζί πια να παρασύρονται στη δίνη των βημάτων της έκστασης και της κίνησης  των κορμιών.

       << Επί τέλους αποκαταστάθηκε η τάξη, μέσα μου >> της ψιθύρισε στ’ αυτί προς το τέλος του χορού  κι έδειξε να της υποκλίνεται με μια αυτάρεσκη ευγένεια. Κι αφού συνέχισαν να χορεύουν με ξέφρενο ρυθμό, πρόσθεσε: <<Μοιάζει κάτι το ηρωικό αυτό που κάνουμε >> κι έριξε συγκινημένος το βλέμμα του προς το ακροατήριο που τους χειροκροτούσε με ανείπωτη εξαλλοσύνη.

        << Μόνο ηρωικό;>> συμπλήρωσε με δακρυσμένα μάτια η γυναίκα και γέρνοντας το κεφάλι της τον φίλησε στο στόμα.

         << Πιστεύω πως παίρνεις την υπόθεσή μας πολύ σοβαρά! >> της αποκρίθηκε τότε αυτός σαν γεύτηκε το φιλί της και με μια καλόκαρδη διάθεση που υποδήλωνε κι ένα αίσθημα φροντίδας για τη γυναίκα που του χάρισε μια υπέροχη βραδιά, πρόσθεσε: << Σαν φύγουμε από ‘δω θα ήθελα να δειπνήσουμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, πίνοντας ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και συζητώντας ένα σωρό πράγματα!>>

          Η γυναίκα δε μίλησε. Μίλησαν όμως τα μάτια της που έλαμψαν από χαρά. Και μ’ ένα δεύτερο φιλί στο στόμα του, του έδειξε την πρόθεσή της να τον ακολουθήσει και να του φανερώσει την ερωτική της απειλή.

       ellinikoxronografima.blogspot.gr