Χρονογραφήματα και Διηγήματα

 

                                Αιγυπτιακή απειλή. Ο Ιμπραήμ

                                                   [Ημερολόγιο του ΄21]

                                           Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου

   

                 Η Τουρκία αποφάσισε να δώσει τέλος στην ελληνική επανάσταση. Επεξεργάστηκε σχέδιο με στρατιωτικές δυνάμεις ισχυρές και εκπαιδευμένες από ειδικούς ευρωπαίους αξιωματικούς δοκιμασμένους στους πολέμους της Ισπανίας, της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας. Ο Ρεσίντ πασάς γνωστός κι ως Κιουταχής με μεγάλη στρατιά θα εξορμούσε από την Ήπειρο, θα περνούσε στη Δυτική Ελλάδα, θα διέλυε την αμυντική ζώνη στο Μεσολόγγι κι αφού θα έσφαζε και θα σκότωνε το πληθυσμό της Ρούμελης θα ενωνόταν με τη στρατιά του Ιμπραήμ. Άλλη στρατιά  τώρα με τον Ιμπραήμ θα αποβιβαζόταν και θα στρατοπέδευε στα νοτιοδυτικά του Μοριά, αφού θα καταλάμβανε τα νησιά του Αιγαίου και αφού περνούσα από φωτιά και μαχαίρι το Μοριά θα  ενωνόταν βόρεια με τη στρατιά του Κιουταχή.  Μετά την οριστική υποδούλωση της Ελλάδας ο πληθυσμός της Πελοποννήσου  θα μεταφερόταν στην Αίγυπτο  και ο τόπος θα αποικιζόταν από φελάχους.

              Εδώ  και η Αγγλία πρέπει να είχε βάλει το χέρι της. Ακόμη οι στόλοι  τουρκικός,  αιγυπτιακός, και τυνησιακός θα έπαιρναν μέρος στις επιχειρήσεις κατά θάλασσα και θα βοηθούσαν τις χερσαίες δυνάμεις με ανεφοδιασμό.  Από τη Σούδα της Κρήτης άρχισε την έφοδό του ο Ιμπραήμ που από την περασμένη χρονιά την είχε κάνει ορμητήριό του. Στις 12 Φεβρουαρίου 1825 ξεκινώντας από τη Σούδα αποβιβάστηκε χωρίς αντίσταση στη Μεθώνη εγκαθιστώντας προγεφύρωμα στο Μοριά. Το λάθος της κυβέρνησης ήταν μεγάλο ν’ αφήσει ανενόχλητο τον Ιμπραήμ  να στρατοπεδεύσει  στις δυτικές ακτές του Μοριά. Αν τη στιγμή της απόβασης υπήρχε εκεί ελληνική δύναμη θα χτυπούσε τους Αιγύπτιους και καθώς οι στρατιώτες ήταν κουρασμένοι και ανήμποροι να πολεμήσουν θα τους εξόντωναν μέχρι ενός. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε και στις πέντε Μαρτίου 1825 έχουμε και δεύτερη απόβαση του Ιμπραήμ. Εκείνη τη δυσμενέστατη στιγμή οι ένοπλες ελληνικές δυνάμεις βρίσκονταν σε διάλυση στα χέρια της εξουσίας των Υδραίων.  Ο Κολοκοτρώνης φυλακισμένος, ο Νικηταράς διωκόμενος, Καραϊσκάκης παραμερισμένος και ο Ανδρούτσος δολοφονημένος ενώ πολλοί οπλαρχηγοί  ήταν δυσαρεστημένοι. Οι Ρουμελιώτες καπεταναίοι πιστοί στην κυβέρνηση των Υδραίων είχαν την ψυχολογία των κατακτητών στο Μοριά και ουδέν προσέφεραν.

              Τα οικονομικά ήταν κι αυτά σε άθλια κατάσταση. << Το εθνικόν δάνειον είχε σχεδόν κενωθεί εξαιτίας των εμφυλίων πολέμων >> λέει ο Ορλάνδος. Από το δάνειο των 2.000.000 λιρών στην Ελλάδα έφθασαν μόνο 1.110.000 λίρες, τ’  άλλα σπαταλήθηκαν σε τόκους, χρεολύσια και προμήθειες από τους Άγγλους τραπεζίτες με τους μεσίτες. Αλλά και χρήματα σπαταλήθηκαν για την αγορά ατμοκίνητων πλοίων από Αμερική και Αγγλία.  Τελικά οι μεσάζοντες έφαγαν χρήματα, τα δε πλοία ήρθαν λιγότερα απ’ ότι είχαν παραγγελθεί.  Ο υπεύθυνος Κοντόσταυλος συνεννοημένος με τους Αμερικανούς ιδιοκτήτες πήρε ποσοστά, οι Αμερικανοί εκτός συμφωνίας ζήτησαν και πήραν 50.000 λίρες! Τελικά από τις δυο φρεγάτες παραδόθηκε η μία. Το ίδιο έγινε και στην παραγγελία τριών ατμοκίνητων πλοίων στην Αγγλία.  Από τα τρία παραλήφθηκε μόνο η << Καρτερία >>.

              Μετά από τις δυο στρατιωτικές απειλές από βορρά και νότο το έθνος αγωνιά και αναζητεί τους ήρωές του να το σώσουν. Η κυβέρνηση των Υδραίων είναι στα κάτω της, αδρανεί και οι φωνές που ακούγονται φωνάζουν να απελευθερωθεί ο Κολοκοτρώνης και μαζί  με τους άλλους οπλαρχηγούς και να αναλάβουν δράση. Και ο ίδιος φωνάζει να τον βγάλουν κι αφού κάνει το καθήκον του να τον δικάσουν κι αν τον βρουν ένοχο να τον ξαναβάλουν στη φυλακή. Η κυβέρνηση όμως ούτε που θέλει ν’ ακούσει γι’ αυτό και δεν ενδίδει στις αξιώσεις της κοινής γνώμης. Στόχος της είναι η εξόντωση του Γέρου του Μοριά.

        Κάποια στιγμή η κυβέρνηση πιεζόμενη αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο του Ιμπραήμ μόνη της, χωρίς τους στρατιωτικούς ηγέτες! Διορίζει αρχιστράτηγο  το Γ. Κουντουριώτη και  ηγέτη των μάχιμων δυνάμεων ξηράς τον ανίδεο Κυριάκο Σκούρτη!  Ο Κολοκοτρώνης όταν το έμαθε σχολίασε πικρόχολα: <<Τώρα που διορίστηκε ο κυρ Γιώργης Κουντουριώτης αρχιστράτηγος και ο Σκούρτης στρατηγός δεν μένει παρά να διοριστώ κι εγώ ναύαρχος και όλοι μαζί να τσακίσουμε τον Ιμπραήμ! >>

      Παρά ταύτα μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί το έθνος εξαιτίας του Κουντουριώτη, οι οπλαρχηγοί Καραϊσκάκης, Τζαβέλας, Πλαπούτας κ.α. αφήνοντας τις διαφορές κατά μέρος ενώθηκαν  και βρέθηκαν στις 7 Απρίλη 1825 στο Κρεμμύδι έξω από τη Μεθώνη Μεσσηνίας για να περιορίσουν όσο μπορούσαν την προέλαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο.  Η σύγκρουση κατάληξε σε βάρος των Ελλήνων, Καραϊσκάκης και Τζαβέλας κατηγορούν το Σκούρτη ως άχρηστο, εκείνος κρύβεται στο Ναύπλιο, τίθεται πάλι το θέμα της αποφυλάκισης του Κολοκοτρώνη.  Στο μεταξύ ο Ιμπραήμ παίρνει και τη Σφακτηρία. Σκοτώθηκαν εδώ ο Αναγνωσταράς, ο Τσαμαδός και ο Ιταλός φιλέλληνας Σανταρόζα μαζί με τους 351 μαχητές. Μαζί με την πτώση της Σφακτηρίας αποδυναμώθηκε και το παλαιόκαστρο [Ναυαρίνο] και παραδόθηκε. Ο Ιμπραήμ  στη συνέχεια επιτίθεται κατά του Νέου Ναυαρίνου [ Νεόκαστρο ]. Γράφει ο Μακρυγιάννης που ήταν παρόντας και υπερασπιζόταν το φρούριο: <<Οι αρχηγοί της πατρίδας μας έκαναν σίγρι από τη ράχη. Τόσες δυνάμεις μας έβλεπαν με τα κιάλια αδιάφορες σα να μην είμαστε αδελφοί τους. Μας έβλεπαν και άκουγαν το θρήνο των κανονιών, οπού πετσοκοβόμαστε >>.

        Στις 11 Μάη 1825 έπεσε κι αυτό. Κυβέρνηση και Κουντουριώτης φεύγουν για να κρυφτούν στην Ύδρα και ο Ιμπραήμ είναι έτοιμος να προελάσει για το Μοριά. Ο κίνδυνος για την επανάσταση είναι μεγάλος.

  ellinikoxronografima.blogspot.gr   [Συνεχίζεται]

Πηγές: Φωτάκος, Στρίγκος, Κρεμμυδάς, Σπ. Μελάς, Πασπαλιάρης, Σπ. Τρικούπης, Γιάννης Σκαρίμπας, Τ. Βουρνάς, Μακρυγιάννης, Θ. Κολοκοτρώνης, Κιτρομηλίδης.