Χρονογραφήματα και Διηγήματα

Χρονογράφημα

 

 

 

 

 

 

                                 Κανάλια μαζικής εξόντωσης

 

 

 

 

                                                      Του Παναγιώτη  Αντωνόπουλου

 

 

 

 

        Εδώ στην επαρχία δεν υπάρχει πολιτισμός. Ο καθένας μας βάζει στην πισωτσέπη του το πακέτο με τα τσιγάρα, φοράει το τριμμένο κοντοπόλκι, αρπάζει το μαχαίρι απ’ την κουζίνα και  κόβει δρόμο για τις αναβόλες να μαζέψει χόρτο, να τραφεί. Αυτό είναι και η διασκέδασή του. Είναι να φρίξεις πως ζούμε, είναι να φρίξεις με τους μικρονοϊκούς αναμορφωτές των τηλεοπτικών μέσων που από το μέγα έλεός τους περιμένουμε τον καθαρμό του ρύπου της ψυχής  μας. << Ποτήριον σωτηρίας λήψετε >>  μας ψέλνουν με το πρώτο κοκοράκι, ό,τι πνευματικό σκουπίδι βαστούν στον απορριμματοφόρο κάδο τους μας το σερβίρουν, επιμελώς φροντίζοντας να το πουλάνε με τη βίτσια στο χέρι.

        Έτσι με το καλημέρα, ντύνονται οι κυρίες το κόκκινο ταγιέρ, οι κύριοι το made in France κουστούμι  και μασκαρεμένοι με μπογιές και κρέμες, αρχίζουν το λακριντί. Μπλα… μπλα… μπλα… και δώστου μπλα, μπλα, μπλά ώσπου να μαλλιάσει η γλώσσα τους. Προβάλλουν όχι τον πολιτισμό του δίποδος άπτερου όντος αλλά τα ούρα και τα περιττώματά του, σερβιρισμένα με ανώμαλη ιλαροτραγωδία παράνοιας. Δείχνουν ανθρώπους ακρωτηριασμένους, σάρκες ματωμένες, χαντάκια γεμάτα με νεκρούς, θεσμοποιημένο δημοσιογραφικό αμοραλισμό και τα κερατά τους τα τράγια. Δείχνουν την παρακμή και τον πρωτογονισμό, το τουφεκίδι στο τουφεκίδι, μαχαίρια που ξεριζώνουνε καρδιές, θύελλες και καταστροφές, πνιγμένους σε πλημμύρες, καράβια και νησιά χωμένα κάτω απ’ τη λάσπη και τα θολά νερά.

          Ακόμη δείχνουν φονικά, τον Κάιν να σκοτώνει τον Άβελ, ερωτευμένους Ρωμαίους να δηλητηριάζονται, να σφάζονται Ιουλιέτες, μοιχούς πρωθυπουργούς στην κλίνη τους γυμνούς, ανώμαλους Κροίσους μυθικούς, εταίρες γυμνές και μεθυσμένες, κότερα που στις καμπίνες τους  ξερνάει εμετό η βουλιμική εξηλιθίωση των αμαρτωλών κτηνών τους.  

            Γλιτώνεις  από  το χλωροφόρμιο που σου μεταγγίζουν στις αρτηρίες σου τούτα τα λυκόσκυλα κανάλια, μόνο σαν κλείσεις το δέκτη και σώσεις την πνευματική σου αξιοπρέπεια  ανοίγοντας βιβλία. Εκεί θα μάθεις πως υπάρχει Όμηρος, Σοφοκλής, Σαίξπηρ, Ντοστογιέφσκι, Τζόις,   Ματίς, Μπέκετ,   Παζολίνι. Διαβάζεις τους << Άθλιους >>  του Ουγκώ, << Τα σταφύλια της οργής >> του Στάινμπεκ, το << Βυσσινόκηπο  >> του Τσέχωφ, τους δικούς μας κλασικούς και σύγχρονους λογοτέχνες που επιμελώς τους κρύβουν οι σπιθαμιαίοι τούτοι άνοες που παρελαύνουν στους δέκτες. Στις σελίδες τους διαβάζεις και νιώθεις την αγωνία του άνεργου, του δούλου για ελευθερία, του πρόσφυγα για πατρίδα, φωνάζεις με τους αδικημένους << ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξαστούν και της γης οι πεινασμένοι! >> 

          Κατασπάζεσαι το λόγο τους, γεωργείς τον αγρό της ψυχή σου με λίπασμα πνευματικό, το νεκρό σου εαυτό μέσα σου τον ανασταίνεις. Ξεχνάς έτσι το γκιαουριλίκι που σου σερβίρουν οι αετονύχηδες της επιχειρησιακής καμαρίλας, απεκδύεσαι το βόειον δέρας σου, νιώθεις περιπατών επί πτερύγων του πνεύματος και αναθάλλεις ως homo sapiens.

             ellinikoxronografima.blogspot.gr