Χρονογραφήματα και Διηγήματα

Χρονογράφημα

 

            Ελάχιστοι οι παρόντες βιβλιόφιλοι

 

                                   Παναγιώτη Αντωνόπουλου

 

 

     << Δείγμα γραφής >> μου  με παρουσίαση  τα μυθιστορήματά μου στο << Πανόραμα >> της Πάνω Πόλης Κυπαρισσίας  και οι παρεπιδημούντες στην περιοχή αθροισμένοι σε χιλιάδες την αγνόησαν! Ήξερα πως το μεσονύκτιο ήταν τετ α τετ με τα αλκοολούχα αλλά  τη μέρα και το σούρουπο;

     Ελάχιστοι οι παρόντες βιβλιόφιλοι. Εκ των οποίων μια μεσήλικη με εορταστικό σωματικό διάκοσμο, ενδιαφέρθηκε περισσότερο για την τοιχογραφία της αίθουσας παρά για τα βιβλία μου! Ένας άλλος οινοβαρής  που τα ξεφύλλιζε με ρώτησε με ύφος καπιταλιστή: << Κονόμησες; >>  Κι όταν για δυο λεπτά βρέθηκα στο δρόμο μιλώντας σε ομήλικη συντροφιά, ένας ευτραφής σταματώντας το αυτοκίνητό του με ρώτησε με τις λέξεις να κυλάνε έξω σαν σφηνάκια: << Πού έχει σουβλατζίδικο; >>

   Αλλά ούτε κι ένας σκιερός χρωματισμός πνευματικού ανθρώπου παρόντας!  Πού ήταν οι άνθρωποι αυτοί; Απολάμβαναν το νύχτιο σιωπηλό περπάτημα των άστρων; Αλλά αυτοί θα μου πεις κοιτάνε τις δικές τους κουράδες τις δικές μου θα κοιτάξουν;  Και οι άρχοντες απόντες. Δεν τους περίμενα. Ποτέ δεν τα είχα καλά μ’ αυτούς. Αυτοί από ανέκαθεν μισούσαν τα βιβλία και σαν τις πέτρες άφωνοι σπαταλάνε το χρόνο τους περιφερόμενοι στην προκυμαία.

     Ιδεάζομαι βασίμως πως σε τέτοιες εκδηλώσεις δεν πατάνε ποτέ δεσποτάδες και παπάδες. Πώς να είναι στη δική μου;  Έχουν άλλοθι κι αυτοί να προβάλλουν σθεναρές αντιστάσεις για να δικαιολογήσουν την απουσία τους.

     Μα δεν ήρθαν και οι ουκ ολίγοι κολλητοί μου! Καλή τους ώρα, τόση κοινωνικότητα να με προσφωνούν στο δρόμο << συγγραφέα >> πού πήγε; << Θα ‘ρθω και θα ‘ρθω >> μου έλεγαν << η θέση μας είναι εκεί στην  έκθεση, κομμένα τα μεζεδοπωλεία και οι κρασοκατανύξεις!>> Ψέμα! Μιλάμε για ανθρώπινα μεγαλεία!

          Ιδιαίτερη συγκίνηση μου ‘δωσε ένας ναυτικός.   << Τη  <<Δειλινή>> το μυθιστόρημα το είχα κοντά στο καράβι >> μου είπε. << Το διάβαζα και σκεφτόμουνα. Είχε σχέση με τη θάλασσα και  μου άρεσε. Ώσπου στον Περσικό ένας τυφώνας  το έριξε  στη θάλασσα! Έκλαψα! Έκλαψα! Έκλαψα! >>

    Φαίνεται ο Νίτσε ήταν ο λόγος που τους έκανε όλους πέρα και δεν ήρθαν. Αυτός δεν είχε πει; << Οι ζητιάνοι θα πρέπει να καταργηθούν! Είναι ενοχλητικό να τους ελεείς και είναι εξίσου ενοχλητικό να μην τους ελεείς!

    Κι εγώ είμαι ζητιάνος!

    ellinikoxronografima.blogapot.gr