Χρονογραφήματα και Διηγήματα

 

                             Παναγιώτης  Αντωνόπουλος

Χρονογράφημα

                                       Ο τσαγκάρης

 

 

              << Γράψε και για μένα που λανσάρω τη σόλα και το μπαλωμένο παπούτσι >> μου ‘πε ο Θόδωρος ο τσαγκάρης και κατάπιε την μπουκιά του βουτηγμένη στο ζωμό του όσπριου.  << Όλο για τους άλλους βάζεις την πένα σου ν΄ ανοίγει τους πόρους του χαρτιού και για μένα τίποτα >>.

             << Εσύ δουλεύεις αμόνι και σφυρί, τι ανάγκη έχεις! >> του αποκρίθηκα αστεία και ρητορικά και κάθισα. Άρχισε: << Τι θαρρείς γραφιά μου, πως καρτεράω  εδώ κλεισμένος στην τρύπα, τσαγκάρης πολυχρονίτης, να γίνω Σαουδάραβας εμίρης; Συνταξιοδοτήθηκα από το ισχνό ταμείο μου με 595 ευρώ, και, δεν τη βγάζω. Είναι ψίχουλα, δε φτάνουν για τίποτα και δουλεύω στη ζούλα για να τ’ αυξήσω. Σκληρό το σουγλί, αλλά κάτι θα μου δώσει στην αρπακτική οικονομική αποκτήνωση που μας έφεραν οι λακέδες  της εξουσίας και του κεφαλαίου και έστησαν ένα καταθλιπτικό κράτος και κοίτα τα χάλια μας! Στο τσαγκάρικο που βλέπεις μη λες πως φτιάχνω λουστρίνια, μερεμέτια κάνω  στα απολειφάδια των φτωχών. Μπαλώνω σχισμένες και τρύπιες γόβες, σολιάζω αρβύλες, τακούνια αλλάζω σε πολυφορεμένα παπούτσια.  Και όσο σκέφτομαι τι τρώνε οι βουλευτές και οι αετονύχηδες, μου ‘ρχεται ντελίριο.

              Ακούω η κοινωνία είναι διαλυμένη και ο << Καλλικράτης >> δεν άφησε τίποτα όρθιο.      Ο  περιπτεράς  τον  λέει      <<Διαλυκράτη >>και ήταν φρούτο που το γέννησε η κομματική καμαρίλα. Πιστεύουν πως κρατούν το δίκαιο από τα γεννητικά τους όργανα και  κάνουν ότι θέλουν. Εγώ γράμματα δεν ξέρω, ότι έμαθα το ‘μαθα στο πεζοδρόμιο αλλά ξέρω να ξεχωρίζω το καλό από το κακό. Ε, λοιπόν και οι πριν και τούτοι που ‘ναι πάνω τώρα δεν είναι τίποτ’ άλλο από την τυραννία των ηλιθίων!  Τα έκαναν Σόδομα και Γόμορρα και μας έριξαν στη δυστυχία. Ενώ εμείς βουρκώνουμε μασώντας  ρεβίθι και κρεμμύδι, αυτοί τρώνε τον αγλέουρα και πίνουν του σκασμού σε εορτές και πανηγύρεις! >>

              Μια αύρα εκπνοής έφυγε από μέσα του όταν τα είπε,  αλάφρωσε και απόμεινε ήρεμος να ονειροπολεί.  << Σκέφτομαι σε πίσω καιρούς >>  ψιθύρισε, << τότε που είχα τον τορβά μου γεμάτο και δεν τους είχα ανάγκη! Τώρα το ξέρω, πως θα φτύνω αίμα ώσπου να ξεψυχήσω, αυτοί θα πίνουν τον καφέ τους ανέμελα, θα διαβάζουν την εφημερίδα τους και θα είναι χορτασμένοι!

               ellinikoxronografima.blogspot.gr